Four.

"Woensdag worden de namen getrokken." Voegde Perkamentus er nog aan toe. "Geniet nu van jullie avondmaal! Smakelijk eten." Iedereen worp zich op zijn eten en ik begon een gesprek met Harry, die zich net op de kippenpootjes had geworpen. "Snap jij iets van dat huiswerk van Anderling?" Harry schudde zijn hoofd. "Dat is toch niet zo moeilijk, Jimena!" Zei Hermelien wijs. Geërgerd rolde ik met mijn ogen. "Eerst, Hermelien. Het is Jimmy." Snauwde ik. "En leg het dan eens uit als het niet moeilijk was!" Hermelien keek me dodelijk, ze had me nooit gemogen. Ik wed dat het was door mijn relatie met Ronald, in mijn derde jaar. "Nou! Als je het zo graag wilt weten dan, ik had het al in een kwartiertje af. Maar ik ben dan ook hoogbegaafd." Zei ze en streek een paar plukken haar achter haar oor. "Je moet gewoon die spreuk beheersen. Ik heb al vier muizen in een kandelaar veranderd en twee vogels." Ik rolde met mijn ogen. "Sorry hoor, Hermelien. Maar volgens mij moeten we gewoon uitdokteren wat die spreuk doet, hoor." Ze schudde geïrriteerd haar hoofd en ging met Ginny praten. "Dat heeft ze dus zonet verklapt." Fluisterde Harry in mijn oor. Ik grinnikte en gaf en een plagende duw tegen zijn schouder. Ik stond samen met Loena Leeflang op, ze word ook wel Lijpe Loena genoemd. Ik weet niet waarom, Loena was misschien wel raar maar ze stond altijd voor je klaar. Ik wachtte even tot ze langs me liep en liep toen samen met haar de zaal uit. Opeens voelde ik een tikje op mijn schouder en hoorde ik een hele hoop meisjes mompelen. Ik draaide me plots om en keek recht in de ogen van Vikor Kruml. "Ja?" Zei ik arrogant. "Sorry, Jimena toch?" Vroeg hij aarzelend. "Nee, het is Jimmy." Zei ik verveeld en liep toen naar de trappenhal. "Wacht even!" Riep Viktor. "Wat moet je?" Ik liep gewoon rustig door en keek hem niet aan. "Ik wou gewoon... Ehh... Even praten?" Ik hield me even aan de trapleuning vast toen hij in beweging kwam. Er verscheen een grijns op mijn gezicht toen Viktor een gil slaakte. "Je hebt je toch niet verschrokken van de trap, Kruml!" Zei ik op mijn arrogantst en liep door naar de zevende verdieping. Toen ik voor de het portret van de dikke dame stond zei Kruml: "Ik wil praten over dat blonde meisje wat voor je zat." Ik grinnikte. "Onzin!" Zei ik tegen de dikke dame. "Wat zei je?" Hoorde ik Viktor nog zeggen toen ik het portretgat door kroop en het portret achter me dicht sloeg. Ik struikelde over de mat waardoor ik met een rood hoofd in Fred's armen terecht kwam. "Ook hallo!" Lachte hij en ik keek recht in zijn ogen, waardoor ik helemaal wegsmolt. "Doe je mee doen of durven?" Ik knikte en ging bij Angelique en George zitten. "Doen." Zei ik zelfverzekerd. "Zoen Fred." Zei George gemeen, mijn mond viel open en Angelique keek me dodelijk aan...