Hst 5

Alle jeugdleden zaten rond de tafel.
Ze wisten zich geen raad met het mysterieuze kistje.
‘Waarom gooien we dat ding niet gewoon weg?’ vroeg Jaromir.
‘Dadelijk is het heel veel waard!’ zei Hasse.
‘Geloof je het zelf?’ zei Jaromir.
‘Ja, ik heb altijd gelijk’ zei Hasse.
‘Tuurlijk’ zei Daphne.
De andere moesten lachen.
‘Maar wat gaan we er nu mee doen? Vroeg Jeanine.
‘Wat dacht je van het raadsel oplossen? Zei Wietske.
‘Briljant!’ zei Rien.
‘Wat stond er ook alweer op? Vroeg Age.
‘Wie goed denken, worden beloond. Wie slecht denken, worden gestraft.’ zei Anke.
‘En dat betekent?’ vroeg Wiebe.
‘Ben je nou zo dom?’ vroeg Lieuwe.
‘Weet jij het dan wel, betweter?’ vroeg Wiebe.
‘Uhh, nee’
‘Nou dan!’
‘Misschien dat als we goed denken, dat we dan weten waar de sleutel ligt’ zei Iris.
‘He, dat kan nog best wel eens goed zijn’ zei Tjerk.
‘Duh, Iris heeft altijd gelijk’ zei Lisanne.
‘Maar ik heb toch altijd gelijk?’ zei Hasse.
‘Nu niet meer’ zei Erwin.
En weer schoten ze in de lach.
Tjerk pakte het kistje en bekeek elke kant nog is goed. Hij keek lange tijd naar de onderkant en zei toen: ‘Geef is een doekje!’
Ruurd stond op en kwam even later met een doekje aanzetten.
‘Hier’ zei Ruurd.
Tjerk begon te boenen.
‘Wat ben je aan het doen, schoonmaker!’ vroeg Lucas.
‘Hebbes’ riep Tjerk.
Iedereen riep door elkaar: ‘Wie, Wat, Waarom, Hoelaat, Wanneer!
‘Koppen dicht allemaal!’ riep Frits.
En iedereen was stil.
‘Zeg Tjerk, wat heb je?’ vroeg Meike.
‘Er staat hier in het hoekje het logo van….’
‘Van wat? Van wat?’ vroeg Daphne hysterisch.
‘Van de glasfabriek, en laat me een uitpraten, mens!’ maakte Tjerk zijn zin af.
‘Wat heeft dat ermee te maken?’ vroeg Jeroen.
‘Ik denk dat de Glasfabriek hier meer van weet’ zei Marte.
‘Nee, je meent het!’ zei Wiebe.
‘Doe niet zo flauw’ zei Wessel.
‘Wat zou de glasfabriek ermee te maken hebben?’ vroeg Lars.
‘Geen idee, we gaan het vragen’ zei Bobby.
‘Maar niet allemaal’ zei Meike.
‘Cool, mag ik? Ik ben er nog nooit geweest’ zei Jeanine. ‘Oké, wie neem je mee? Ook een coach gaat mee’ zei Jeroen.
‘Oke, ehm… Frits, jij krijgt het wel voor elkaar dat we naar binnen mogen’
‘Oke, dat word lachen’ zei Frits.
‘En dan… Eeke, Michiel L. en Steven’ zei Jeanine.
‘He, waarom mogen wij niet mee?’ vroeg Jaromir.
‘Dan mogen jullie zeker niet naar binnen’ zei Michiel H.

Even later waren ze klaar voor vertrek.
‘Wij blijven hier wel op jullie wachten’ zei Lieuwe, en hij wees naar een aantal.
‘Oke,’ zei Frits en ze gingen weg, met het kistje.
Bij de ingang drukte ze op de bel.
Er kwam een medewerker aan.
‘Wat is er?’ vroeg hij.
‘Nou, we willen wat vragen stellen aan de mensen hier’ zei Frits.
‘Wie?’ vroeg de medewerker.
‘Gewoon wat mensen, kom laat ons erin’ zei Frits.
En de medewerker liet ze erin, zonder dat ze iemand stoorde.
Ze gingen naar de kantine, en vroegen aan een groepje medewerkers wat ze van het kistje wisten.
‘Daarvoor moet je bij onze baas zijn’ gaven ze als antwoord.
‘En waar moeten we die vinden?’ vroeg Michiel L.
‘De gang door, derde deur aan je linkerhand’ zei een medewerker met een rode pet op.
‘Oke, bedankt’
Ze liepen de gang door en bleven staan voor de derde deur aan hun rechterhand, Jeanine wou de deur openen toen Eeke zei: ‘Het was toch linkerhand?
Ze draaide zich 180°graden en bleven verbaast staan.
Ze stonden tegenover een enorme roze deur met rode hartjes. Op de deur stond “Directeur De heer Janssen”
‘Is dit niet de kamer van de dochter van de directeur’ vroeg Steven.
‘Er staat toch “directeur”’ zei Michiel L.
Frits klopte op de deur.
‘Binnen’ klonk een stem. Ze deden de deur open en liepen naar binnen.
‘Goeden dag, wat is de reden van jullie bezoek?’
‘Ehm, nou dit kistje. Weet u daar iets van?’ vroeg Jeanine en ze hield het kistje voor zich.
De man keek geschrokken naar het kistje en zei: ‘Ehm, daar weet ik niks van, nog nooit gezien, maar ik heb het best druk. Dus als jullie me nu willen excuseren’
Ze liepen naar buiten. ’Hij was helemaal niet druk bezig, hij zat koffie te drinken met theeleutjes, en dat gaat niet samen’ zei Eeke.
En ze liepen weer terug naar de roei.
Toen ze de deur open deden, kwamen de andere meteen op hun af.
‘En? Wat is er?’ vroegen ze.
‘Hij zei dat ie niks wist, maar hij schrok duidelijk toen hij het kistje zag’ zei Jeanine.
‘Hij verbergt iets, maar wat?’ vroeg Michiel L.
‘We gaan gewoon vanavond terug en doorzoeken zijn kantoor’ zei Hasse.
‘Dat gaat niet gebeuren’ zei Yvette. ‘Dat is privéschending’
En ze nam Jeanine mee naar huis. De andere die naar de fabriek waren gingen ook naar huis.
Anke, Hasse, Tjerk, Wiebe en Lieuwe bleven over.
‘Zullen we toch naar de fabriek gaan?’ vroeg Lieuwe. De andere stemden in.