Hst 4

‘Zo jullie hebben iets te vertellen’ zei Wessel met een blik op het kistje, die Wiebe nog vast hield.
‘Ehm, ja’ zei Tjerk voorzichtig.
‘Nou ga je gang’ zei Wessel.
‘Ehm, Wietske die had vanochtend dat kistje gevonden, achter het veldje. Ze nam het mee, probeerde het schoon te maken in de dameskleedkamer. Toen kwamen Anke en Jeanine, waardoor die toen ook van het kistje wisten. Toen dacht Jeanine een tekst te zien op het kistje, maar het was slecht leesbaar. Dus gingen ze het hier bij de bar proberen schoon te maken. Toen was het wel leesbaar. Toen kwam Daphne erbij, later ik. Iris en Lisanne wisten het pas net na het roeien hier vanaf’ zei Tjerk ‘toch?’ met een blik naar de meiden. Ze knikten ja.
‘Wat stond er dan op dat kistje? En waar?’ vroeg Hasse ‘wij hebben niks gezien’
‘Dat komt omdat jullie een stel blinde kippen zijn’ zei Daphne.
‘En bedankt’ zei Hasse ‘nu antwoord op mijn vraag!’
‘Op de onderkant’ zei Wietske. Wiebe draaide hem om. ‘En wat stond er’ vroeg Jaromir.
‘Wie goed denken, worden beloond. Wie slecht denken, worden gestraft’ zei Jeanine.
‘Wat word daarmee bedoeld?’ vroeg Rien.
‘Wat wij denken, is dat degene die goede bedoelingen hebben met het kistje hebben worden beloond’ zei Anke. ‘Dus slechte bedoelingen met het kistje, worden gestraft!?’ zei Michiel H.
‘Ja’ zeiden de meiden en Tjerk tegelijk.
‘En het sleuteltje? Vroeg Hasse.
‘Geen idee, hebben we niet’ zei Iris.
‘Jaja’ zei Wiebe. ‘Ik ken jullie langer dan vandaag, geef dat ding nou maar’
‘Die hebben we niet!’ zei Tjerk.
‘Geloof ik niet’ zei Jaromir.
‘Fouilleer ons dan’ zei Jeanine. Vele moesten lachen.
En daar stonden ze dan, de O zo stoere kanonnen van de roei, nu als een stel watjes met een kop zo rood als een tomaat.
‘En?’ zei Daphne.
‘Fouilleer ze dan’ zei Jeroen met een bigsmile op zijn gezicht.
‘Ehm, we geloven jullie wel’ zei Hasse. Iedereen moest lachen.
‘Wat zijn jullie watjes’ zei Lisanne.
‘Dus wat gaan we doen met het kistje? Vroeg Rien.
‘Ontrafelen’ zei Anke voorzichtig.
‘Hoe?’ vroeg Michiel H.
‘Gewoon, dat zegt het woord toch al “ontrafelen”’ zei Jeanine.
‘Oke, dat wist ik nog niet, weer wat geleerd’ zei Michiel H.
‘Volgende week gaan we verder, het is nu al bijna 1 uur, ik moet nog naar de dierentuin’ zei Rien. ‘Leuk!’ riep Tjerk.
‘Wacht’ zei Wiebe ‘Wat moet er met dit ding gebeuren?’
‘Zet maar in de bestuurskamer’ zei Wessel. En Wiebe liep met het kistje naar de bestuurskamer, en zette het kistje neer. Zo kwam er een einde aan deze nogal rare roeidag.