Hst 3

‘Kom op, nog een klein stukje, volhouden meiden’ zei Atie. ‘Hoofd aan de maan, handen bij elkaar en op de benen’ De dames werden weer is uitgepuft door Atie. Volgens de kanonnen is dit nog niks vergeleken met wat hun doen. Uitslovers dat het zijn.
‘Oké, laat lopen, goed gedaan meiden’ zei Atie.
‘Pff, dat was best zwaar’ zei Iris.
Jeanine knikte.
‘Let op jullie bakboordriemen’ zei Atie ‘en overhellen’
Ze kwamen weer perfect aan op het vlot.
‘Oké, stuur stapt uit.’
Na een paar minuten waren ze allemaal uit de boot. Ze brachten de riemen in de loods en na een kwartier lag ook de boot erin.
‘Wie haalt het kistje?’ vroeg Wietske.
‘Doe ik wel’ zei Jeanine.
‘Ik loop wel mee’ zei Anke.
‘Oké’
‘Waar hebben jullie het over?’ vroeg Iris.
‘Ja, wat voor kistje is dat?’ vroeg Lisanne.
Wietske legde het effe snel uit, toen ze richting de kleedkamer liepen.
‘Oké, wat voor raadsel staat erop?’ vroeg Iris.
‘Wie goed denken, worden beloond. Wie slecht denken, worden gestraft.’ zei Tjerk.
‘Oké ‘ zeiden Iris en Lisanne tegelijk.
Ze waren net bij de kleedkamers toen Anke en Jeanine hijgend kwamen aangestormd.
‘Waar is het kistje?’ vroeg Daphne.
‘Hij is weg’ zei Jeanine en Anke.
‘Wat! Zeiden de andere tegelijk.
‘Hoe kan dat?’ vroeg Wietske.
‘Geen idee, maar het ligt er niet meer’ zei Anke.
‘Waar kan het dan zijn?’ vroeg Lisanne.
‘Het kan geen pootjes hebben gekregen’ zei Tjerk.
‘Daar zal ik maar niet zo zeker van zijn’
Ze keken om en Hasse stond in de deuropening van de herenkleedkamer met Wiebe en Jaromir achter zich.
‘Wat bedoel je?’ vroeg Jeanine.
De jongens stapte opzij en zagen het kistje midden in de kleedkamer van hun staan.
‘Hoe komen jullie daaraan?’ vroeg Iris.
‘Ja, zonder ogen in je achterhoofd is het moeilijk te zien of iemand je volgt’ zei Wiebe.
Anke wou naar voren lopen om het kistje te pakken, maar ze werd door de jongens tegen gehouden.
‘Eerst uitleg’ zei Jaromir.
‘Hoezo?’ vroeg Daphne.
‘We verdenken jullie, dat jullie weer begonnen zijn met ST’ zei Hasse.
‘Nou, dan moet ik jullie helaas teleurstellen’ zei Tjerk.
‘Ah jammer. Ik had net zo’n zin in revanche’ zei Jaromir.
‘Jij met je revanche, je kan gewoon niet tegen je verlies’ zei Anke.
‘Wat willen jullie nou?’ vroeg Iris.
‘Weten wat dit is’ zei Hasse.
‘Dat weten wij ook niet’ zei Jeanine.
‘En dat moeten wij geloven, geef dat sleuteltje nou maar gewoon’ zei Wiebe en hij stak zijn hand uit.
‘Dan kun je lang wachten, want die hebben we niet’ zei Iris.
‘Yeah right’ zei Jaromir. ‘of we laten hem aan iedereen zien en komen jullie er niet meer onderuit of jullie geven ons die sleutel’
‘We kunnen jullie geen sleutel geven, want die hebben we niet!!’ zei Anke.
‘Wiebe pak dat kistje maar, want we moeten de rest een verhaaltje vertellen’ zei Hasse.
Wiebe liep naar het kistje en pakte hem op. Daarna kwam hij weer bij de andere twee staan.
‘Nee, jullie gaan helemaal niks zeggen!’ zei Wietske.
‘Oh, jawel’ zei Jaromir.
‘Nee, we willen eerst weten wat het is’ zei Lisanne.
‘Ga maar Wiebe, wij houden ze wel tegen’ zei Hasse en Wiebe liep met het kistje richting de bar. De meiden probeerde hem tegen te houden, maar werden zelf tegengehouden door Hasse en Jaromir.
Even later hoorde ze Wiebe zeggen: ‘Kijk is wat ik heb! Een kistje waar de meiden en Tjerk verantwoordelijk voor zijn. Ze hebben een geheim, vast en zeker gevaarlijk voor de roei!’
De meiden en Tjerk keken geschokt, ze kwamen er niet meer onderuit. Hasse en Jaromir lieten hun los en gingen lachend naar de bar. ‘Het is waarschijnlijk verstandig om het nu te zeggen, voordat jullie nog dieper in de put zitten’ zei Hasse en de deur ging weer dicht.
De meiden en Tjerk stonden versteend in het gangetje. ‘En nu?’ vroeg Lisanne voorzichtig. ‘Beter om het nu te vertellen, voordat er iets ergs gebeurt’ zei Tjerk.
‘Oké’
‘Wie houd het woord?’ vroeg Jeanine. Ze keken allemaal naar Tjerk ‘Fijn!’
Ze deden de deur open en meteen keken een stuk of 40 paar ogen hun aan.