Hst 1

Het was vrijdagavond en Wietske lag in haar bed. Ze zat een boek te lezen. Ze keek op uit haar boek om te zien hoe laat het was. ‘half 12! Ik denk dat ik maar ga stoppen. Morgen moet ik er weer vroeg uit om heerlijk te gaan roeien.’ Niet veel later viel ze in slaap.

De volgende ochtend was Wietske al vroeg op de roei, want Rien, haar vader tevens coach, moest dingen overleggen met de andere coaches. Ze was het enige jeugdlid. Ze liep naar buiten. Verveeld liep ze het grasveld over, helemaal naar het eind. Ze keek naar het water. Opeens zag ze een kistje lans de kant drijven. ‘Ooh, zou het een schat zijn?’ dacht Wietske. Ze liep erheen en pakte het kistje uit het water. ‘Gadver, wat is dat ding vies’ zei ze. Wietske liep met het kistje terug naar het clubhuis. Ze ging in de dameskleedkamer proberen het kistje schoon te maken, maar dat lukte niet echt.
‘He Wietske’ zei Anke en ze kwam samen met Jeanine de kleedkamer binnenlopen. ‘Hey Wietske’
‘Ooh, heej meiden’
‘Wat heb je daar?’ vroeg Anke nieuwsgierig.
‘Ehm, een kistje’ zei Wietske.
‘Waar heb je dat vandaan?’ vroeg Jeanine.
‘Achter het veldje in het water’
‘Wat zit erin?’ vroeg Anke.
‘Geen idee, probeer het een beetje schoon te maken’
‘Zit er geen sleuteltje bij? Want hier zit een slot’ zei Jeanine.
‘Geen sleutel gezien’ zei Wietske en ze keken alle drie naar het kistje. Wietske tilde het kistje op en ze bekeken alle kanten. Maar ze zagen geen sleuteltje.
‘Wacht even’ zei Jeanine en ze pakte het kistje over van Wietske en draaide de onderkant naar boven.
‘Wat is er?’ vroeg Anke
‘Hier staat volgens mij iets’ zei Jeanine en ze keken alle drie naar de onderkant.
‘Heb je een doekje ofzo, dan kunnen we het beter lezen’ vroeg Anke en Wietske ging naar de bar en kwam even later met een doekje ‘hier’ zei Wietske en ze gaf het doekje aan Anke. Jeanine hield het kistje vast terwijl Anke met een doekje eroverheen wreef.
‘Volgens mij kan ik het nu wel lezen’ zei Jeanine.
Anke stopte met poetsen en keek ook naar de onderkant.
‘Wat staat er?’ vroeg Wietske.
‘Ehm… Wie goed denken, worden beloond. Wie slecht denken, worden gestraft’
‘Huh? Wat betekent dat? Vroeg Anke.
‘Gewoon, dat is toch simpel? Wie goed denkt of doet wordt beloont en wie slecht denkt of doet word gestraft’ zei Wietske.
‘Oke, nu snap ik het’
‘Maar wat moeten we ermee doen?’ vroeg Jeanine.
‘Eerst proberen het schoon te maken’ zei Wietske. Ze moesten lachen en Anke ging kijken of er mensen bij de bar waren.
‘En? Is de kust veilig?’ vroeg Jeanine.
‘Ja, kom maar’
Wietske en Jeanine liepen met het kistje naar de bar en zette het kistje in de gootsteen.
‘Hier is een schuursponsje’ zei Anke.
Jeanine pakte hem aan, maakte hem nat en wreef over het kistje.
‘Lukt het?’ vroeg Wietske.
‘Hmm, niet echt’ zei Jeanine.
‘Misschien moet je zeep ofzo gebruiken’ zei Anke. Jeanine keek op ‘Slim idee’. Weer was er een lachbui. Wietske pakte de fles en deed wat op de spons die Jeanine nog steeds vast hield. En ze probeerde het weer.
Het lukte een beetje en langzaam ging de smurrie weg en begon je een bruin kleurig kistje te zien. Na ongeveer een kwartier was bijna alle smurrie weg.
‘Ik denk dat het zo wel goed is’ zei Wietske.
‘Wat is goed?’
De drie meiden draaide zich om. Het was Daphne.
‘Hey Daphne’ zeiden ze zowat in koor.
‘Wat hebben jullie daar?’ vroeg ze en ze wees naar het kistje in Jeanine’s handen.
‘Het is een kistje, maar verder weten wij het niet’ zei Anke.
‘Ow, waar heb je het gevonden?’ vroeg Daphne.
‘Ik heb het gevonden in het watertje achter het veldje’ zei Wietske.
‘Oke, wat zit er in? Vroeg Daphne nieuwsgierig.
‘Weten we niet, we hebben geen sleuteltje, we hebben hem net schoongemaakt’ zei Anke. Daphne kwam dichterbij hun staan en bekeek het kistje. ‘Grappig ding, wat zou erin zitten?’ ‘Geen idee, een groot geldbedrag’ zei Wietske.
‘Of sieraden van echt zilver en goud’ zei Anke.
‘misschien diamanten en edelstenen’ zei Daphne.
‘Of gewoon oude rotzooi’
Ze keken op. Natuurlijk, wie had je anders kunnen verwachten met zo’n opmerking. Tjerk kwam erbij staan. ‘Wat jullie allemaal fantaseren’ zei hij.
‘Duh logisch, we zijn meiden’ zei Jeanine. ‘Wij denken aan dat soort dingen, net als jongens aan auto’s en meiden denken’ zei Daphne.
Ze moesten lachen.
‘Maar wat gaan we met het kistje doen?’ vroeg Wietske.
‘Waar is het van?’ vroeg Tjerk.
‘Geen idee, we weten alleen dat het een kistje is met een raadsel onderop’ zei Anke. ‘Raadsel?’ vroeg Daphne. Jeanine draaide het kistje om.
‘Wie goed denken, worden beloond. Wie slecht denken, worden gestraft’ zei Tjerk hardop.
‘Ik snap hem niet’ zei Daphne.
‘Dan bijvoorbeeld: Wietske zou worden beloond, en Jaromir zou worden gestraft’ zei Tjerk. Weer moesten ze lachen. ‘Ja, ik snap hem.’
‘Zullen we hem verstoppen, dan gaan we na het roeien wel weer verder’ zei Wietske.
‘Waar verstoppen we hem dan? Vroeg Anke.
‘Weer achter in het veldje? Daar komt toch nooit iemand’ zei Jeanine.
‘Is goed’ zeiden de andere tegelijk.
Ze liepen naar buiten en Anke en Jeanine brachten het kistje naar het veldje. Toen ze terug waren, konden ze meteen de riemen van de IJlert pakken.
Na enkele minuten zaten ze in de boot en roeiden ze weg.