Part 26

~Melody Hope Turner

De daarop volgende dag lag ik de hele dag ziek in mijn bed met een kom op mijn nachtkastje. Ik had last van buikpijn, misselijkheid en overgeven. De anderen gingen nu gezellig naar Madame Tussauds en ik vond het echt jammer dat ik dat moest missen. Harry, die bij me wou blijven, had gezegd dat we later wel eens konden gaan. Er was nog tijd genoeg hier in Londen.
Ik was laaiend op Anaïs. Hoe kon ze nu iets in mijn eten doen?! Ik had haar in mijn hoofd al uitgescholden voor de meest rare of erge dingen.
Nu lag ik dus in mijn bed en Harry zat naast me.
"Are you okay?" Hij keek me bezorgd aan en ik knikte licht. Ik voelde me ellendig, maar was niet van plan dat te laten merken. Blijkbaar had hij het door, want hij drukte de kom in mijn handen. Maar ik wou niet overgeven waar Harry bij was. De misselijkheid kwam steeds meer op, maar ik probeerde het te onderdrukken.
Ik kon het echter niet blijven onderdrukken en gaf over in de kom. Ik schaamde me dood en zuchtte. Verrassend genoeg keek Harry niet vies of walgend. Alleen meelevend en bezorgd. Hij nam de kom over en verliet de kamer om die te gaan uitspoelen. Ik liet me achterover vallen in de kussens die hij achter mijn rug had gestopt en rustte even.
Na een paar minuten ging de deur open en keek ik op in de verwachting Harry te zien, maar het was Anaïs met een glaasje water.
"Here, you need to drink." Ze overhandigde me het glas. Ongelovig en wantrouwig keek ik haar aan. "Why should I drink? You put something in my food yesterday!"
Ze schoot in de lach en schudde haar hoofd. Ik had zin haar een klap in haar gezicht te geven en te vragen wat er zo grappig was.
"That wasn't me", lachte ze. "Zayn did it."
Ik trok een wenkbrauw op. "He would never do that."
"Oh, yes he would." Ze lachte nog steeds. "Wait."
Ze verliet de kamer en kwam een minuut later terug met Zayn aan haar zijde. Aan zijn gezicht te zien, begreep hij niet wat er aan de hand was.
“Honey”, Anaïs keek Zayn aan. “Did you put something in her food yesterday?”
Zayn keek even naar me en knikte toen alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat hij gedaan had. “Yes, I did.”