Chapter Two,

Elise's pov

Ik ben op de boot naar Engeland. Een van die jongens van OneDirection zou me daar opwachtten. Alleen hebben ze niet gezegd wie. Gewelidig. Nadat ik Lisanne en Maya had gebeld waren ze zo snel mogelijk gekomen en hadden me voor gek verklaart. 'ONE DIRECTION!! EN JIJ KENT ZE NIET!!' had Lisanne geroepen, nee, geschreeuwd. 'Ze lijken me heel normaal.' had ik gezegd. Lisanne zei dat ze meewilde en heel graag naar een concert wilde en Maya bleef er gelukkig rustig onder.
De boot komt in de haven aan en ik loop de boot af. Ik kijk rond maar zie niemand. Alleen een groep gillende meiden. Zou het vast niet zijn. Ik ga naar een bankje en ga zitten wachten. Dan hoor ik muziek. 'We're like na na na!' Uhh... Nee, die ken ik niet. Als het liedje afgelopen gaan langzaam alle meisjes weg. Nu staan er nog maar vijf jongen. Eén ervan pakt een microfoon. En zegt op zijn beste nederlands:' Whaar is Elise? We verwaiten her.' ik word rood en sta op. 'Found you!' klinkt er door de luidsprekers. Hij gooit de microfoon weg en de jongens komen naar me toe. Lachend staan ze voor me. Eén van de vijf heeft een half opgegeten koekje voor zijn mond, een andere heeft een bos haar en weer iemand anders zit te gapen. Ik gaf die laatste gelijk, het was zes uur 's ochtends. 'Hai.' zeg ik droog. Eén van de jongens probeert mijn koffer te pakken, maar laat die gelijk weer zakken. 'Wat zit daar allemaal in? Het is loodzwaar!' ik haal mijn schouders op. En pak mijn koffer. 'Je kan hem toch rollen...' De blonde jongen wordt rood en wijst naar een grote auto. De jongen met de bos haar buigt. 'De auto wacht, madame.' ik zucht en loop richting de auto. De jongens komen naast me lopen. Ze zeggen niets. Bij de auto aangekomen stap ik in en doet de chaffeur mijn koffer in de achterbak. De jongens gaat opgepropt tegenover me zitten en kijken me geinteresseert aan. 'Dus,' begint de donkerste. 'jij komt van een klein landje dat Nederland heet. Hoe is het leven daar?' Wtf? 'Gewoon, normaal?' zeg ik. 'Is dat een vraag of moest dat een antwoord voorstellen?' zegt de ene met een bos haar, het kwam heel bot over. 'Doe eens aardih, Harry. Ze is een hele vakantie bij oms, en misschien wel langer.' zegt de oudst uitziende. 'Weetje alle namen al?' vraagt hij aan mij. Ik schud mijn hoofd. 'Oke, nou dit is Harry, hij is de krullebol. Ik ben Liam. Die met de koekjes is Louis, Zayn is de player. En die babyface is Naill.' Ik knik. Ik ga de namen af. 'Oke, dus Harry is de krullebol, Liam de oudste, Louis de vreetzak, Zayn de player en Niall is ontvoert door monsters. Heb ik gelijk?' Niall begint te lachen. 'Helemaal goed.' Ik keek naar Harry, die buiten nog zo vrolijk was, en nu chagerijnig naar buiten zat te kijken. 'Ik ben geen krullebol.' mompelt hij zacht. 'Ach jochie toch...' zeg ik lachend. Hij kijkt me even chagerijnig aan en staart dan weer naar buiten. 'Let maar niet op hem, koekje?' vraagt Louis. Ik lach en pak een koekje aan.