Hoofdstuk 18

‘Dus… ik ben de kroonprinses en jullie dachten, “hé laten we haar bij andere mensen dumpen.’ Ik stond op waardoor het tafeltje omviel. ‘Denken jullie nou echt dat ik dat leuk zou vinden als jullie dat zouden vertellen? Nou?’ ik keek de familie aan die niks zeiden.
Dus ik stormde de kamer uit en rende de zaal door. Waar ik werd gevolgd door Andreas. Hij haalde me in, ‘Waarom volg je me?’ vroeg ik kil, hij keek me gekwetst aan ‘Sorry zo bedoelde ik het niet, maar waarom volg je me?’ ik liep door, nou was meer rennen. ‘Ik heb alles gehoord.’ Ik keek hem geschokt aan, ‘Wat!’ riep ik zodat er mensen die rond ons heen stonden me raar aankeken. ‘Ik kan je helpen, je wilt weg, ik zie het aan je gezicht. Thomas kijkt ook zo.’ ik dacht even na ‘Oké, als je me helpt wat wil je dan gaan doen, en denk na, ik heb een bal jurk aan.’ ‘Die je overigens prachtig staat.’ Andreas bloosde ‘Zo zie je wel dat je van Koninklijke bloede bent. ‘Ja, dat zal wel.’ Mompelde ik en liep zo normaal mogelijk de tuinen in.
‘hierheen, dan gaan we naar de bediendevleugel.’ En hij trok me een onzichtbaar paadje in, dat leidde naar een deur. ‘Hier een broek, een bloes..’ Andreas drukte een paar kledingstukken in mijn armen. ‘Wat een broek? Ik ben een meisje, die horen geen broeken te dragen.’ Andreas keek met zijn hele mooie ogen, wacht Zoë erbij blijven. ‘het is veel makkelijker als je een broek aantrekt geloof me, je zult ze te gek vinden.’ ‘Best jij wint.’ En ik begon aan mijn jurk te trekken. ‘Tja, ik zou je wel willen helpen, maar.. ik eh.’ Andreas keek blozend naar de grond. Ik liep naar hem toe en legde mijn hand op zijn wang en hield zijn hoofd omhoog zodat hij me aan keek ‘Je hebt al genoeg geholpen.’ Andreas schudde zijn hoofd ‘Je weet toch niet waar je heen moet?’ ‘Maak je geen zorgen, ik red het wel.’ Andreas liep de deur uit. ‘ik sta hier te wachten als je klaar bent breng ik je naar de paarden.’ Ik trok mijn jurk uit en borg hem op in een kast. En trok de kleren aan die Andreas me had gegeven.
Ik liep de deur uit en keek Andreas aan. ‘Ik ben klaar.’ ‘Top, nu naar de paarden.’ Hij pakte mijn hand en trok me mee naar de paarden. ‘Wacht hier ik haal wel een paard. Ik wachtte even en Andreas kwam terug met twee paarden. ‘Twee?’ vroeg ik ‘Ja, ik ga mee, dit is Dusty Dawn, ze is super lief en ze is vernoemd naar de eerste tweeling.’ Hij leidde Dusty Dawn naar me toe en ik nam haar aan. En ik voelde meteen de liefde die ze in haar had. We zadelden de paarden en galoppeerden het kasteel uit, het bos in.


Reacties??
btw.. die reactie's waren echt geweldig! jullie geven me echt inspi!
Loveyouguysgirls