11

Over zijn kamer hoeven we het niet te hebben, groot, mega en luxe. Ik trek mijn kleren uit en ben te moe om nog, maar aan een hemdje te denken. Ik kruip onder de dekens en wacht tot Draco er bij komt, dan kruip ik tegen hem aan en ga met mijn hoofd op zijn borst liggen.

***
“Doe de lamp uit”, grom ik zacht in mijn kussen. “Die kan ik niet uit doen, want dat is de zon moor”. Ik zucht en open mijn ogen, Draco aait zacht over mijn buik heen en weer. Ik kus hem op zijn wang en sta op, “Waar is de douche? Kan ik me even opfrissen”. Draco staat op en loopt naar de deur, ik volg hem en we komen uit bij de een deur. Wat nog al logies is maar toch, hij opent de deur en ik kijk om het hoekje. “Hier kunnen minstents 40 mensen in”, “dan heeft 1 mens ruimte zat”. Ik kijk Draco aan, duw hem opzij en wil de deur dicht doen, “waar zijn mijn kleren eigenlijk?” “In de logeer kamer, ik haal wel wat”. Voor ik wat kan zeggen is hij al weg, ik ga op een stoel zitten die er staat en wacht tot hij terug komt. Hij komt terug met dikke winter kleren, verbaast kijk ik hem aan. “De zon scheen!” “Jha maar als de zon op sneeuw schijnt is hij erg vel”. Ik pak de kleren aan en kleed me uit en stap onder de douche, als ik me lekker warm heb aangekleed ga ik naar beneden. Daar zit draco, ook met natte haren, maar waar heeft hij dan gedoucht ? vast nog een badkamer in dit huis, ik ga naast hem zitten en wens Narcissa en Lucius goede morgen. “Goedemorgen schat, wat wil je eten? eieren met spek op toost?” “Graag, maar niet zo veel alstublieft”. Naast me grinnikt Draco, “zal ik je straks de omgeving laten zien?” “Volgens mij zijn we al een uur bezig met de tuin”, en ik kijk hem met een grijns aan. lucius lacht en kijkt ons geamuseerd aan, ik lach vrolijk terug en werk mijn ontbijt naar binnen die Dobby me heeft gebracht. Daarna lopen we samen naar buiten, ik haak mijn arm in die van Draco en we lopen zo door de tuin. Het is prachtig alles is wit van de sneeuw en glinstert, ik geniet van alles wat ik zie, en na zo’n 3 kwartier opent Draco het hek en hij neemt me mee naar het bos wat even verder ligt. “Het is hier echt prachtig, ik wou dat ik hier ook woonde”. “Mis je je huis? of juist niet?” “Nee, alleen me hond. Ik zie hem al bijna nooit en als ik hem dan wil zien moet ik eten, of iets”. “Dat is klote, sorry dat ik het zeg maar ik mag je ouders niet. ze zijn heel streng, en je mag niks. Het is wel een beetje logies dat je niet met mij mag om gaan, want of je het wil ze horen bij de orde”. “Hoe weet jij dat?” zeg ik verschrikt, niemand mag zo iets weten. “Mijn ouders zijn daar in tegen dooddoeners Moor”. Ik knik, we weten alle twee dat het niet goed is. Draco is er ook niet trots op, hij haat het. Ik zelf haat het dat ik daarom niet met hem mag om gaan het is gewoon zo oneerlijk, ik schop uit woede tegen een boom. Dan grijpt draco me vast en drukt me stevig tegen zich aan, “ik hou van je, en vergeet dat nooit”.