Prologue.

"Nee! Ga weg, ik hoef je niet meer." Ik liep het gebouw uit en ging de straat op. Ik wist niet naar waar ik heen ging. Opeens hoorde ik voetstappen achter me. Had hij me gevolgd? Blijkbaar wel, want ik voelde zijn hand. De hand die ik maanden had vastgenomen, warm en veilig. Ik vond het een zalig gevoel, maar ik wist dat ik het moest loslaten. Zeker wat hij me had aangedaan, ik kon hem gewoon niet vergeven. Ik wou weg van hier en de plaatsen waar we de meeste tijd hadden doorgebracht. Het was een mooie tijd geweest, maar nu was het gedaan. Ik wou niks meer met hem te maken hebben. Vandaag zou ik wel in een hotel slapen of zo en morgen mijn koffer pakken en terug naar België gaan. Weg van dit land, weg van hem... Ja, dat was mijn plan. Ik ging terug naar mijn familie in België, die zouden me wel steunen.