Drunken nights and poor boys [Part 2] - Niam

‘Niall, je huilt!’ Ik schrok, dat mocht hij dus echt niet zien. Langzaam liep hij naar me toe, alsof hij bang voor me was. Ik kon me niet meer inhouden, ik liet de tranen maar lopen. Liam en ik stonden allebei midden in onze kamer. Nou ja, wat eerst onze kamer was, nu was het alleen Liams kamer, ik sliep op de bank. Voorzichtig kwam hij steeds een stapje dichter naar me toe, bang voor mijn reactie. Langzaam sloeg hij z’n armen om me heen, en ik drukte me tegen hem aan. Zijn hele shirt werd nat, maar het maakte hemblijkbaar niks uit. ‘Shh, het komt wel goed,’ hoorde ik hem fluisteren. Ik kreeg kippenvel van zijn stem. ‘Heb je het koud? Kom, ik zal je opwarmen.’ En hij duwde me het bed op, om vervolgens dicht tegen me aan te komen liggen.

Niall was eindelijk opgehouden met huilen en sliep nu. Harry en Louis kwamen in de deuropening staan, met opgetrokken wekbrauwen. ‘Is alles weer opgelost tussen jullie?’ vroeg Louis. ‘Nee, ik kwam binnen en hij begon opeens te huilen. Dus ik heb hem op bed dicht tegen me aangelegd en nu slaapt hij, dus wees een beetje zachtjes alsjeblieft!’ antwoordde ik. Even later kwam Zayn langs, hij gaf me even een wenkbrauwwiebel. ‘Het is niet wat je denkt Zayn,’ zei ik zachtjes. Hij was de enige die wist dat ik compleet was gevallen voor de kleine leprachaun. ‘Wat is het dan wel Liam?’ vroeg hij met een ondeugende grijns op zijn gezicht. Ik zuchtte, maar kon een glimlach niet onderdrukken. ‘Nou, ik kwam binnen om voor de honderste keer sorry te zeggen,’ een traan gleed over mijn wang, ‘en toen begon hij opeens te huilen. Voorzichtig ben ik toen steeds een stapje dichterbij gekomen, want ik was bang dat hij tegen me begon te schreeuwen ofzo.’ Zayn knikte, maar zei niets. ‘Nou, toen ik dichtbij genoeg was sloeg ik voorzichtig mijn armen om hem heen, en toen klampte hij zich helemaal vast. Het was echt eng, alsof hij bang was dat ik weg zou gaan. Toen begon hij opeens te rillen dus heb ik hem het bed opgeduwd en ben tegen hem aan gaan liggen om hem op te warmen.’ ‘En dat is echt het hele verhaal Liam? Is er voor de rest niets interessants gebeurd?’ vroeg Zayn met een wenkbrauwwiebel. ‘En dat is echt het hele verhaal Zayn!’ antwoordde ik.

Ik werd wakker van de stem van Liam. ‘Het is niet wat je denkt Zayn.’ Ik wilde mijn ogen opendoen en vragen wat Zayn dacht, totdat ik me bedacht dat ik me beter slapende kon houden. Nu kreeg Liam de vragen van de jongens, anders kreeg ik ze. En ik was tenslotte liever lui dan moe nietwaar? ‘Wat is het dan wel Liam?’ hoorde ik Zayn vragen. Ik was ongeloofelijk benieuwd naar wat Zayn dacht maar ik kon me nog net inhouden om het vragen. Liam zuchtte. ‘Ik kwam binnen om voor de honderdste keer sorry te zeggen en toen begon hij opeens te huilen.’ Ik hoorde de emotie in Liams stem, en oh wat zou ik hem nu graag troosten, maar ik mocht het niet doen van mezelf. Ik wilde Liams kant van het verhaal horen, en dan het liefst zonder dat hij er vanaf wist. ‘Voorzichtig ben ik toen steeds een stapje dichterbij gekomen,’ vervolgde Liam, ‘want ik was bang dat hij tegen me begon te schreeuwen ofzo. Nou, toen ik dichtbij genoeg was sloeg ik voorzichtig mijn armen om hem heen.’ Dat had zo ongeloofelijk goed gevoeld! Ik wilde vaker knuffels van Liam hebben, maar dat zou echt op gaan vallen, dus ik besloot het tot een minimum te beperken. ‘En toen klampte hij zich helemaal vast, het was echt eng, alsof hij bang was dat ik weg zou gaan,’ hoorde ik Liam weer. Had ik me echt aan hem vastgeklampt? Dat was wel heel erg, straks had hij nog door dat ik wat voor hem voelde. ‘Toen begon hij opeens te rillen,’ vertelde Liam verder, ‘ dus heb ik hem het bed opgeduwd en ben tegen hem aan gaan liggen om hem op te warmen.’ Liam had MIJ op het BED geduwd en was daarna TEGEN me aan komen LIGGEN?? Was er bij hem soms ook meer dan alleen vriendschap? Ik hoorde Zayn nog lachend zeggen: ‘En dat is echt het hele verhaal Liam? Is er voor de rest niets interessants gebeurd?’ Wat bedoelde hij daar nu weer mee? Hij dacht dat Liam en ik... Hoe kon hij dat nu weer denken? ‘En dat is echt het hele verhaal Zayn,’ antwoordde Liams stem teleurgesteld. Tenminste, ik verbeeldde me dat het teleurgesteld klonk, want dat kon nooit echt zo zijn. Ik hoorde Zayn lachend de kamer uitlopen, en ook Liam stond op. Het werd meteen een stuk kouder om me heen, maar ik mocht niet bewegen. Opeens voelde ik Liam over me heen buigen, en daarna twee zachte lippen op mijn mondhoek. ‘Sleep well, little blonde leprachaun,’ fluisterde hij zachtjes in m’n oor, terwijl hij zijn hand door mijn haren haalde. Langzaam liep hij de kamer uit en sloot zachtjes de deur. Dat was het beste wat iemand ooit bij me gedaan had! De kriebels verspreidden zich door heel mijn lichaam heen. Shit, ik was echt verliefd op die jongen!

‘Liam!’ riepen de jongens in koor, toen hij de woonkamer binnenkwam. ‘Ok wat hebben jullie nu weer kapot gemaakt,’ zuchtte ik. ‘Niks hoor,’ verdedigde Louis zichzelf en de anderen. ‘Nee hoor, en ik ben de overleden ex-man van de paus... Nou kom op, wat is er gebeurd?’ De jongens grinnikten om mijn uitspraak, maar ik keek hen met een doordringende blik aan. ‘Nou, ehm...’ begon Zayn. ‘Tsja, zie je...’ vervolgde Louis. Harry probeerde nog een ‘We beggonnen een kussengevecht en...’ Maar de jongens gierden het al uit van het lachen. Zayn wees naar de keuken, en ik had al een vermoeden wat ik daar aan zou treffen. Maar wat hij daar zag had hij zich nog in geen honderd jaar kunnen voorstellen. Overal kapotte kussens, overal veren, restjes spaghetti van gisteravond, water, zeep en het ergste van alles: slagroom. Werkelijk O-VER-AL zat slagroom! Toen ik dit zag kon ook ik mijn lachen niet meer inhouden en de rest lachte ook vrolijk mee. Opeens kwam Niall binnen. Ik kreeg het meteen warm, en Zayn wierp me een blik toe van “doe niets waar je later spijt van krijgt!” ‘What the hack did happen here?’ schreeuwde hij uit met een verbaasde blik op zijn gezicht. Dat zette de rest van de jongens alleen nog maar meer aan tot lachen.

Terwijl Zayn, Harry en Louis de boel opruimden in de keuken zaten Liam en ik op de bank. Er heerste een stilte, een vervelende, zo eentje die je het liefste zo snel mogelijk zou willen verbreken. Liam was degene die het deed. ‘Dus... Wat was er nou eigenlijk aan de hand?’ Ik werd rood, en meteen kreeg Liam een glimlach op zijn gezicht. ‘Wat is er zo leuk aan om mij rood te zien worden?’ vroeg ik. Nu was het Liams beurt om te blozen. Ik moest lachen, dat was een reactie die ik niet verwacht had. ‘Jzietrgwoonschttiguitalsjbloost,’ murmelde Liam. ‘Wat zei je?’ vroeg ik lachend. ‘Jezieter gewoonzoschattiguit alsjebloost.’ Dat was in ieder geval al een stuk verstaanbaarder, maar ik wilde het hem duidelijk horen zeggen. 'En nu nog een keertje duidelijk zodat de benedenburen het ook horen,’ lachte ik. ‘Ok,’ gaf Liam toe. ‘Je ziet er gewoon zo schattig uit als je bloost.’ En hij bloosde zelf nu nog harder. Ik wist dat hij nooit van me zou houden als ik dat van hem deed, maar toch grapte ik: ‘Was dat soms een liefdesverklaring Payne?’ ‘Waar waren we gebleven,’ brak Liam het onderwerp snel af. Ik knipoogde naar hem terwijl ik antwoordde: ‘Je vroeg wat er gebeurd was.’ ‘Oh ja, dat is ook zo. Nou, als je het wil vertellen mag dat.’ Ik knikte, daar had hij wel recht op eigenlijk. ‘Ok. Ik... ik had je al dagen geleden willen vergeven. Maar, ik kon het niet. Niet vanwege de kleren, want die zijn nog wel te wassen. Niet vanwege het kotsen, ook al was dat heel vies dus doe dat nooit meer alsjeblieft!’ Hij schudde glimlachend zijn hoofd, en ik vervolgde: ‘Maar, er is een... soort van... andere reden voor. Die reden ga ik je niet vertellen, dat kan ik gewoon niet op het moment, maar het ligt niet aan jou. Het ligt aan mezelf.Toch zorgde dat ervoor dat ik de hele week al boos op je ben. En toen je daar zo gebroken binnen kwam zag ik dat het niet eerlijk was dat ik je zo behandeld had, het lag tenslotte niet aan jou. Dus ik moest huilen dat je naar me toe was gekomen, en dat jij nog steeds vrienden met me wilde zijn. En ik kon niet meer stoppen, ik voelde me gewoon zo ongelofelijk schuldig...’ En ik sloeg mijn ogen neer, bang om hem aan te kijken. Ik voelde opeens zijn armen om me heen, en het voelde zo onwijs goed. ‘Natuurlijk wil ik je vriend zijn,’ fluisterde Liam in mijn oor. Hij had het vast niet zo bedoeld als ik het opvatte, maar dat maakte me nu even niets uit. ik was in de zevende hemel! Totdat ik met een klap op de aarde belandde toen ik me nog iets bedacht. ‘Liam, er is nog iets.’ Zijn ogen stonden vol verwarring, maar ook nieuwsgierigheid. ‘Ik, ehm... Ik was wakker...’ 'Wanneer?’ schrok Liam. ‘Ehm, jij en Zayn hadden een gesprek. Wat dacht Zayn dat er aan de hand was?’ vroeg ik nu vol nieuwsgierigheid. ‘Ehm,’ begon Liam, ‘waarschijnlijk zoiets als dat alles weer uitgepraat was ofzo.’ Ik zag dat hij straalhard zat te liegen, maar liet het hier maar bij. Als hij het niet wilde vertellen was dat niet mijn verantwoording.

Gelukkig, Niall slikte alles voor zoete koek. ‘Ik ga even kijken hoe het bij de jongens is,’ zei Niall, en hij stond op van de bank. Toen hij bijna de woonkamer uitliep draaide hij zich half om, en zei: ‘Oow en trouwens, ik heb niet graag dat iemand me “little blonde leprachaun” noemt, maar zoals jij het zei wil ik het nog wel duizend keer horen.’ Hij knipoogde nog snel voordat hij zich uit de voeten maakte. Ik kreeg een hoofd als een tomaat zo rood. Hij was dus wakker geweest, de hele tijd al. Maar gelukkig leek hij het niet erg te vinden. Oow nu schaamde ik me echt. Omdat het vreemd zou staan dat Niall in zijn eentje in de keuken ging kijken (ik was tenslotte toch een beetje de leider van het stel) besloot ik ook maar op te staan van de bank. ‘Jaja, het is netjes geworden hier he, little blonde leprachaun!’ hoorde ik Zayn zeggen. ‘Heey, er is maar één persoon op de hele wereld die onze Nialler zo mag noemen en dat ben IK,’ schreeuwde ik door de gang. Toen ik de keuken binnenkwam zag ik Zayn met een beteuterd gezicht naar Niall kijken en de rest lag slap van het lachen. ‘Sorry Zayny, hij heeft me net gedwongen om een verklaring te tekenen waarin dat stond,’ proestte Niall uit. ‘Oh niet waar!’ deed ik nep-boos, en we schoten allemaal weer in de lach. Shit wat had Niall een mooie, lieve, vrolijke, ujgrtjfdk lach! Waarom was hij nou weer verliefd op zijn beste vriend?!