Chapter Eleven - Airplane

Niall.
In de auto was het anders dan normaal. Iedereen was een beetje stiller. Dit was de eerste keer dat we echt contact hadden met een danseres van ons. Ik zag dat ze muziek van ons luisterde en het voelde goed. Ik voelde dat we stopte en ik stapte uit. Ik pakte een koffer van Rosa en zag dat er al meisjes stonden. Ik zuchtte en vroeg me af hoe ze ons konden vinden. Ze hadden gelukkig nog geen foto’s gevonden van Rosa op internet. We waren de laatste week een keer naar het centrum gegaan met z’n zessen. Ik hielp Rosa uit de auto en grijnsde. Ze pakte een andere koffer en trok die achter zich aan. Ik liep achteraan en Louis rende al een stuk naar voren, Gevolgd door Harry. Die twee zochten altijd contact met de meisjes. Ze waren al handtekeningen aan het uitdelen toen wij daar aankwamen. Ik hoorde mijn naam ook en ik keek om. Ik liep even naar ze toe en ging met ze op de foto en gaf handtekeningen. “We moeten gaan!’ hoorde ik mijn manager boven het gegil uit komen. Ik keek om me heen en zag Rosa ergens alleen staan. Ik slikte en liep richting haar. ‘Kom we moeten verder. ‘ Ik trok haar voorzichtig mee door de menigte en ik voelde dat haar hand koud was. Ik keek even bezorgd om en liet haar hand los toen we binnen waren. “Is er soms iets?’ Ze schudde haar hoofd en ik beet weer op mijn lip. Ik liep achter mijn manager aan richting ons vliegtuig. We hadden een privé vliegtuig omdat het anders echt niet zou werken. Ik glimlachte en sleepte een koffer van Rosa achter me aan. We moesten nog tien minuten wachten voordat we naar ons vliegtuig konden. Ik was blij toen die minuten om waren. Het leek wel een uur. We liepen snel door naar het vliegtuig en Ik hielp Rosa met d’r koffers. Onze koffers waren gister avond al gebracht naar ons vliegtuig. Ik liep naar binnen en plofte neer op een stoel. Het waren lekker comfortabele stoelen. Ik keek naar Rosa die onzeker ergens ging zitten. Waarom was ze nu zo anders? Het was toch niet veel verschillend, alleen dat ze niet thuis was. Maar dat was ook echt alles. Ik hoopte niet dat ze ziek zou worden of dat ze terug wilde naar huis. Het was een kans voor haar, maar ook voor ons. Ze was de beste danseres die we tot nu toe hadden gehad. Ik zag dat Harry , Louis, Liam en Zayn al drinken hadden gepakt. “Wil je wat drinken?’ Ze schudde haar hoofd. Oke er was echt iets mis. Waarom verborg ze het voor me. Ik wilde haar beter leren kennen maar als ze niets wilde vertellen wat er was weet ik niet of het gaat lukken. Ik zuchtte en keek naar buiten. Ik deed mijn gordel alvast om. Het vliegtuig zou ieder moment kunnen vertrekken…

Rosa.
Het was verschrikkelijk. Ik stond daar bijna een kwartier helemaal alleen. Ik moest er mee leven maar het was niet fijn. Ik zag dat Niall wel soms naar me keek. Ik keek naar de meisjes die om niall heen stonden. Ik was jaloers. Ik mocht niet jaloers zijn. Ik had tijd genoeg om nog bij hem te kunnen zijn. Ik voelde zijn hand. ‘Kom , we moeten gaan.’ Ik voelde zijn hand en glimlachte. Zijn hand was warm. Het voelde fijn. Hij trok me mee door de menigte en Hij liet mijn hand weer los. Ik schrok van zijn vraag en schudde snel mijn hoofd. Het ging eigenlijk helemaal niet goed. Ik voelde me misselijk en ik had hoofdpijn. Ik wilde hem niet ongerust maken dus besloot niets te zeggen. Iedere minuut die voorbij ging leek wel een uur. Die tien minuten die we moesten wachten leken dus wel 10 uren. Ik was blij toen ik eindelijk het vliegtuig in mocht. Ik volgde de rest en ging onzeker ergens zitten. Er waren waarschijnlijk vaste stoelen en was bang dat ik weggestuurd werd door een van de jongens. Gelukkig was dat niet het geval. ‘Wil je wat drinken?’ Ik hoorde Nialls stem. Ergens was ik blij dat hij er was , maar ik schudde mijn hoofd. Ik had gewoon geen zin in drinken. Zeker niet nu. Ik had nog nooit gevlogen en ik was zo zenuwachtig. Ik was gewoon bang dat ik het allemaal zou uitspugen of zoiets. Ik deed mijn gordel ook al om en beet op mijn lip. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. ‘Vliegen we vaak?’ ik wilde eigenlijk geen antwoord op die vraag maar ik wilde het toch ook weer weten. Niall knikte even snel. ‘Ja we moeten een paar keer vliegen deze tour. Maar je went er wel aan.’ Hij gaf me een bemoedigende glimlach toe en ik voelde me al een stukje beter. “Oke..” ik keek naar Louis en Harry die druk bezig waren met Gamen. Ik had eigenlijk nog nooit zo’n nintendo in mijn handen gehad. Boeide me ook niet. Ik had mijn skateboard en mijn muziek en dat was het belangrijkste wat ik had. Ik hoorde dat we gingen opstijgen en ik was een beetje nerveus. Het ging snel. We bewogen en toen voelde ik dat we omhoog gingen. Ik deed mijn gordel af toen het lampje het aangaf. Ik keek naar buiten en vond het raar. Een paar minuten waren we nog op de grond en nu waren we al op grote hoogte. Ik keek naar Niall en glimlachte. ‘Dit is super vet..’ Ik was blij dat ik het kon mee maken. Niall ging naast me zitten en keek naar me. ‘Is dit je eerste keer in een vliegtuig?’ Ik knikte snel en keek naar hem. ‘ Ja, Bedankt dat jullie me hebben overgehaald.’ Ik keek naar Niall en toen naar de rest. Ik was ze echt dankbaar daarvoor. Het werd stil in de cabine en ik leunde tegen niall aan. Mijn ogen waren moe. Het was alsof Mijn ogen wilde slapen maar tegen mijn wil ik. Ik viel uiteindelijk toch in slaap.