019

Wie ben jij? Is het eerste wat ik in het boek schrijf. Ik wacht in spanning af wat er als antwoord komt.
Tom Marvolo Riddle Staat er te lezen. Er klopt iets niet. Hoe kan hij dit nou schrijven? Is het soms een vloek ofzo?
Hoe oud ben je? Even later verschijnd er '17' op de pagina van het boek.
En ken jij een Zoé? schrijf ik snel. Straks wordt 'ie boos ofzo.
Ja. Is het enige woordje op de pagina.
Zijn jullie een koppel? En weer staat er enkel ja.
Kun je me er wat over vertellen? Ik kijk verwachtingsvol naar het papier. Ik wil wat meer over mijn moeder te weten komen.
Nee. Ik kan het je laten zien. Ik kijk verward naar het papier. Laten zien? Hoe? Plots komt er een licht van het boek en word ik meegesleurd naar een plek. Het lijkt wel een reuze zwembad van onze school. De badkamer van de klassenoudste. Ik zie een jongen in het water springen.
'Kom je nog?' vraagt de jongen. Is dat Tom? Hij ziet er best wel knap uit.
'Is het koud?' vraagt een mooi meisje met bruine haren.
'Nee, kom maar' Het meisje doet wat hij zegt en ze gaan tegenover elkaar staan. Ze zwemmen naar een diepere plek waar het meisje niet meer kan staan. Nu staan ze heel dicht bij elkaar. Ik had verwacht dat ze gingen zoenen maar dat deden ze niet. Tom laat haar los en zwemt weg tussen het schuim.
'Kom me maar zoeken.' Lacht Tom. Het meisje, ik veronderstel dat ze Zoé is, zwemt naar de plek waar Tom net naartoe was gezwommen. Ze zoekt maar heeft niet door dat Tom achter haar staat.
'Tom waar ben je?' vraagt het meisje.
'Hier' zegt hij. Het meisje schrikt en draait zich snel om. Ze staan weer heel dicht bij mekaar.
'Je laat me altijd verschieten.' Zegt ze al lachend.
'Vind je dat dan niet leuk?' vraagt Tom grijnzend.
'Jawel, je bent wel leuk.' Zegt het meisje. Ik moet even grinniken met haar uitspraak. 'Ik bedoel dat is wel leuk.' zegt ze blozend wanneer ze doorheeft wat ze net had gezegd.
'Dus je vindt me leuk?' vraagt de jongen kalm. 'Dat mag ik wel.'
'Vind je me ook leuk?' vraagt het meisje. Vol spanning wacht ik af op zijn antwoord, maar hij zegt niets. Uit het niets drukt hij zijn lippen op de hare. Zoé legt haar handen op Toms schouder. Ze staan zeker zo'n 10 minuten te zoenen.
'Zegt dat genoeg?' vraagt Tom als ze klaar zijn. Plotseling word ik weer meegesleurd naar de kamer waar ik net zat en staar weer naar de lege pagina's van het vreemde boekje. Tot er plots een zin op komt te staan.
Zegt dat genoeg? Maar al een lange tijd brand er een vraag op mijn lippen. Dus snel schrijf ik het op.
Weet je wat ik van jou ben? Vol spanning wacht ik af. Het duurt een tijdje voor er antwoord komt. Er staat Nee, vertel! geschreven.
Ik ben je dochter. schrijf ik met trillende handen. Ik wacht af wat er gaat gebeuren maar er gebeurt niets. Echt niets. Dus schrijf ik maar weer. Weet jij misschien wat er met mijn moeder is gebeurt? Haar naam is Zoé, dat meisje dat ik daarnet zag aan het zwembad. Mijn handen trillen nog steeds.
Neen, ik leef niet ik jouw tijd. Tuurlijk, Tom is hier nog maar 16 jaar dus kan hij het nog niet weten. Maar één ding moet hij toch wel weten.
Zou je het erg vinden als je dochter waarvan je het bestaan niet van weet je zou komen opzoeken?