{011}

Draco pov.

Eenmaal buiten aangekomen zoek ik een rustig plekje, als Natasha straks helemaal gaat flippen bij het horen van de waarheid wil ik niet dat iedereen denkt dat ze gek is. Ik loop een paar straten verder en ga daar op een bankje zitten. Afwachtend kijk ik Natasha aan, maar ze blijft zenuwachtig heen en weer lopen. Het maakt het voor mij alleen maar moeilijker, dus ik trek haar naast me op het bankje. Even schraap ik mijn keel, ik kan haar nu niet alles vertellen dat is niet mijn taak, maar ze heeft recht op een deel van de waarheid. "Natasha?" Haar groene nieuwsgierige ogen kijken recht in de mijne en ik raak even helemaal de kluts kwijt, maar ik herpak me snel. "Onze ouders hebben, toen we nog heel klein waren, een afspraak gemaakt met de dark lord." Zenuwachtig pruts ik een beeje aan mijn jasje. Ik hoop dat ze het begrijpt en niet alle schuld op mij schuift. "ach komop draco, ik besterf het hier bijna!" Die uitbarsting zag ik niet aankomen en nog steeds geschrokken vertel ik verder. "Ze hebben een contract getekent dat wij, jij en ik op ons 20ste zouden trouwen." Een klein lachje vormt zich op haar gezicht, maar wanneer ze ziet dat ik dit heel serieus meen verdwijnt die lach meteen. "omg je meent het? ja natuurlijk, daarom moest ik persé deze zomer bij jullie gaan logeren, ik had het kunnen weten." Ze rateld aan één stuk door tot ik haar onderbreek. "Vind je het zo erg?" IK vraag me af of ze het zelfs wel gehoord heeft. "sorry, wat zij je?" Alsof het al niet moeilijk genoeg was om die vraag een eerste keer uit te spreken. "Vind je het zo erg om met mij te trouwen?"