XIX

Alice Potter

Als ik de Grote Zaal uitloop, hoor ik ineens dat iemand mijn naam roept. Als ik achterom kijk, zie ik dat James me grijnzend aankijkt. ‘Dus... Hoe ging het vandaag?’ Hij neemt een grote hap van een van de twee broodjes die hij in zijn hand heeft en kijkt me hoopvol aan.
‘Wel goed,’ mompel ik, terwijl ik toekijk hoe hij in één hap bijna zijn hele broodje naar binnen werkt.
We lopen samen naar de trap. ‘Ik zag dat je bij Huffelpuf zat?’
‘Ja, ik heb bij Kruidenkunde twee meiden ontmoet,’ zeg ik glimlachend. Het is niet helemaal waar, maar ik kan moeilijk zeggen dat ik aan het huilen was omdat ik verliefd ben op zijn beste vriend.
‘Mooi,’ zegt hij grijnzend.
‘En hoe was jouw dag? Ik hoorde dat het leuk begon?’ zeg ik, doelend op het blokuur Toverdranken dat hij, net als Remus, met Zwadderich had.
Hij grinnikt. ‘Twee uur met mijn beste vriend, Secretus? Natuurlijk was het een geweldig begin van het nieuwe schooljaar.’
Ik zucht. ‘Zo gaat het natuurlijk nooit lukken b-’ Ik maak mijn zin niet af, want James zal het vast niet waarderen dat Remus heeft verteld dat hij verliefd op haar is.
‘Wat?’ Hij kijkt me verbaasd aan. ‘Hoe weet jij…’
‘Dat kan iedereen toch zien?’ zeg ik snel. ‘Je zou eens moeten zien hoe je haar soms aankijkt.’
‘Ongelooflijk sexy en onweerstaanbaar?’ probeert James.
‘Ja?’ Geschrokken kijk ik achterom en zie dat Sirius, Remus en Peter achter ons zijn komen lopen. ‘Riep je?’ vraagt Sirius aan James. Ik vraag me af waar hij Marinda heeft gelaten…
‘Ik had het natuurlijk over mezelf.’
‘Jij! Sexy? Onweerstaanbaar? Heb je wel eens in de spiegel gekeken, James? Ik denk dat je mij verward met je spiegelbeeld.’
Terwijl Peter aandachtig luistert naar de discussie die dit tussen James en Sirius veroorzaakt, pakt Remus mijn arm vast om me stil te laten staan. Als James, Sirius en Peter een paar meter voor ons lopen, beginnen we weer achter hen aan te lopen. Ik kijk hem verbaasd aan.
‘Gaat alles wel goed?’ Hij kijkt bezorgd. ‘Je was zo snel weg bij de lunch.’
‘Ja, prima,’ zeg ik en begin iets harder te lopen. Vragen kan ik nu echt niet hebben. ‘Ik heb twee aardige meiden van Huffelpuf ontmoet vandaag.’ We zijn bijna bij het portret.
‘Dat is mooi.’ Hij aarzelt even. ‘Maar weet je zeker dat-’
‘Alles gaat prima, Remus,’ zeg ik chagrijnig en stap vervolgens door het portret, Remus verbaasd achterlatend.

---
Bedankt voor jullie lieve reacties <3
Ik typte echt de hele tijd Remus in plaats van Sirius/James
Ik voel me nog steeds niet goed, maar ik ben wel tevreden met dit hoofdstuk:Y)
Wat vinden jullie?