Aanval - 12

“Laat haar gaan”, beval de admiraal.
“Nee”, zei de prinses kalm maar streng.
“Laat haar gaan of ik beveel de mannen verder te vechten. Jullie maken geen kans”, dreigde de admiraal.
“Prinses, alstublieft, laat me gaan”, smeekte ik.
“Laat uw mannen buiten zich allemaal terugtrekken, dan mag ze u spreken”, zei prinses Yue.
“Niet alleen spreken, laat haar vrij”, gromde de admiraal. “En ik zie niet in waarom ik hen zou terugtrekken.”
“Om de reden die ik juist heb uitgelegd”, zei ik zacht.
“Al goed, al goed”, gromde hij. Hij wendde zich tot een soldaat. “Jij daar, ga naar buiten en blaas de aftocht, maar zorg dat de schepen nog niet vertrekken.”
“Ga met hem mee”, zei de prinses tegen een wachter. “Zorg dat iedereen hen rustig laat vertrekken.” Ze wendde zich tot de wachter die mij zogezegd bewaakte. “Maak haar los.” De twee wachters gingen samen naar buiten, duidelijk kwaad om samen een opdracht te moeten vervullen. Ik werd losgemaakt, maar niet op de snelle manier. “Jullie kunnen die kamer gebruiken”, zei de prinses me, en wees naar de kamer die we daarstraks ook gebruikt hadden. Ik knikte en liep erheen. De admiraal volgde wantrouwig.
“Als dit een val is …”, dreigde hij.
“Wees gerust, ik kom er net uit”, zei ik kalm. Ik ging hem voor de kamer in, en deed de deur achter hem dicht.