Fuck me, I'm a celebrity [TokioHotel] #5

Hier zit ik dan. Op een veel te hard stoeltje, met overal flitsende camera’s en omringd door een horde bodyguards. “Bill, vertel waarom!”, “Meneer Kaulitz, bent u echt zo arrogant?” en dat soort vragen gingen mijn oor in en het andere weer uit. Minuten gingen voorbij, minuten die eeuwen leken te duren, maar ik moest wachten op een teken. En daar zag ik een donker geklede man zijn duim naar ma opsteken. Daar ging ik dan: “Stilte! Ik ga spreken!” ik stond met veel tegenzin op uit het stoeltje. “Wat gebeurd is, is gebeurd. Daar kan ik niets aan veranderen, maar ik zou graag mijn excuses willen aanbieden aan iedereen wie ik hiermee gekwetst zou hebben. Ik beloof dat ik zal proberen zoiets niet meer te laten gebeuren. Voor verdere vragen, richt u tot mijn manager.” Ik nam eindelijk weer wat adem. Hopelijk was mijn gezicht niet paars geworden van het zuurstof tekort, want paars staat niet bij mijn haar en ogen.

Ik snelde het podium af, richting de coulissen. Toen ik daar aankwam zag ik Tom op me afkomen. “Dat heb je goed gedaan, broertje!” kirde hij. “Dat weet ik, en laat me nu los, je knijpt me verdomme haast fijn!” ik duwde hem hard van me af en hij wankelde wat. Ik hoorde wat kraken en zag Tom op de grond liggen, kermend van de pijn. “T-tom, gaat het?” ik wou hem echt geen pijn doen! Een hand die warm op mijn schouder voelde, duwde me weg. Het was meisje van ongeveer mijn leeftijd en ze was ongelooflijk knap met een diepe boezem. “Tom, hoor je me? Kijk naar me! Ojee, je hebt iets gebroken volgens mij. Bill, bel dan toch een ambulance!” riep ze uit. Maar waar kwam ze vandaan? En ik weet niet eens haar naam! Misschien was het paparazzi die iets met me wou uithalen! Of wordt ik hier gepunk’d?