Chapter One - Dance is everything

Rosa.
Het was maandag middag en ik zou vandaag naar dansles gaan. Ik liep richting beneden en pakte mijn tas. Ik kon bijna alle stijlen dansen. Ik danste al vanaf sinds dat ik kon lopen. Het was iets waar mijn ouders veel geld voor betaalde. Ik pakte mijn fiets en fietste richting de dansstudio. Ik zat op een professionele dansstudio. Soms kwamen er ook mensen langs voor een danskamp, dansstudie of als mensen back-up dansers nodig had. Ik wilde eigenlijk nooit maar ik was altijd een van de voorkeuren. De meeste mensen zei ik altijd af. Zo laatst ook. Het was een of andere boyband uit Engeland. Ik ken ze eigenlijk niet. Ik had ze afgekeurd en sinds dien kijken al die meisjes uit mijn groep me raar aan. Ze vonden me gek dat ik het niet had aangenomen. Maar ik bedoel, wat moet ik ooit met een boyband uit Engeland en dan zou ik bij hun gaan dansen. Nee, ik zag het eigenlijk niet zitten. De enige bij wie ik wilde dansen was Avril Lavigne of Justin Bieber. Oke, het klonk raar. Justin Bieber, maar zijn dans moves waren geweldig. Zijn dansteam had de perfecte choreografie. Een Choreografie waarvan ik droom. Ik wil niet bij suffe boybands zitten te dansen. Als ik ga dansen dan wil ik ook echt beroemd worden en niet half. Als je begrijpt wat ik bedoel. Ik liep de danszaal binnen en keek even rond. Ik zuchtte toen ik weer twee mensen zag praten met mijn docent. Een van de mannen was dezelfde als vorige week maar dit keer was er een jongen bij van een jaar of 17. Hij had blond haar en ik moest toegeven dat hij er wel leuk uitzag. Ik zag twee meisjes en de andere drie jongens uit onze groep de zaal binnen lopen. We zouden vandaag gewoon wat Freestyle doen. We mochten zelf iets uitkiezen en dan moesten we de andere een kort dansje leren. Ik had voor iets gekozen waar ik het beste in was, eigenlijk was ik overal wel goed in. Maar ik vond Hiphop het leukst. Ik pakte mijn Ipod en stopte die in de USB-cd-speler. Ik zette mijn liedje aan en begon af te tellen. ‘5, 6 , 7. 8 ‘ Ik deed het stukje voor en glimlachte. Ik voelde dat die jongen nog steeds naar me zat te kijken. Ik leerde de andere een paar dans pasjes en soms zag je dat ze er moeite mee hadden. Ze hadden een iets lager dans niveau maar dat kwam omdat ik eigenlijk hoger moet zitten maar dat wilde ik niet. Het was gewoon een gezellig groepje en ik zou ze nooit alleen laten zitten. Ik hoorde de deur open gaan en ik zag in de spiegel dat er 4 andere jongens binnen zouden komen. Ik hoorde dat mijn muziek gestopt werd en zuchtte. Konden ze me nou nooit een keertje laten dansen zonder onderbrekingen. Ik keek naar het groepje jongens dat zich nu bij die blonde jongen bevond. ‘Arg kom op! Ik wil dansen.’ Ik klonk wel geïrriteerd. Ik keek even naar de andere 5 van mijn dansgroep. Ze hadden het zelfde. “ I’m sorry what did you say? ‘ Ik keek verbaasd op en keek naar een jongen met krullen die iets zei. Ik schrok, mijn engels was slecht en daar kon ik gewoon niets aan doen.. Ik beet even op mijn lip en schudde mijn hoofd.Een andere jongen nam het woord over en keek naar me. Ze keken allemaal naar me. Ik vroeg me af waarom. “Your Rosa right?” ik keek naar ze en knikte voorzichtig. Waarom moesten ze mij nou weer hebben? Ze richtte zich op mij en toen was de vraag eruit door de jongen met het blonde haar. ‘We hebben je echt nodig als danseres.’ Ik schudde gelijk mijn hoofd. Waarom lieten ze me niet met rust, Ik had toch duidelijk gemaakt dat ik niet wilde dansen bij hun?