Hoofdstuk 16

‘Kom zitten.’ Verward keek ik haar aan. Waarom zou ze als we alleen elkaars naam weten meteen bijkletsen over van alles en nog wat. De koningin zag mijn gezicht en zei dat het oké was. ‘Hoe is het om in jou dorpje te wonen?’ vroeg ze toen een bediende thee en koekjes had gebracht. ‘eerlijk? Het is vreselijk.’ Verbaasd keek ze me aan ‘Hoezo dan?’ ik keek haar in haar ogen, bruin zoals de mijne, waarschijnlijk zag ze hetzelfde en schrok. ‘Ehm.. wil je hier misschien even wachten?’ ik knikte verbaasd mijn hoofd en nipte wat van mijn thee. ‘Zoë meisje wat doe je hier?’ hoor ik een bekende stem zeggen. Ik keek achter me en zag mijn ouders staan, samen met de koning en koningin en Thomas. ‘Ik moest hier wachten van haar.’ Zei ik verbaasd en wees naar de koningin. ‘Zoë, we moeten praten.’ Zei mijn moeder en liep naar me toe. Pakte mijn kopje met thee zette het op tafel en pakte mijn handen. ‘Iets wat we je al veel eerder moesten vertellen.’ Zei mijn vader en ging tegenover me zitten. ‘En waarom zijn hun dan hier, als jullie iets heel belangrijks gaan vertellen?’ ik keek mijn ouders aan en mijn moeder keek naar de grond dus moest mijn vader het maar oplossen. ‘Omdat ze belangrijk zijn in het verhaal.’ Hij wenkte de familie en ze gingen in de stoelen rond ons zitten. ‘Ik snap er helemaal niks meer van.’ Zegt Thomas. ‘sshh, het komt wel goed.’ zegt de koningin zacht. ‘Nou, ik denk het niet.’ zei ik zacht en Thomas begon te lachen. De koning pakte wat thee en begon eraan te slurpen. Ik schoot samen met Thomas in de lach en de koningin viel bij. Na we een beetje waren afgekoeld, en ik keek de kring rond en bleef hangen bij de Koninklijke familie naar de koning, die het zelfde haar had als mij, en gezicht, smal en vriendelijk. De koningin die de zelfde ogen had en de sproetjes op haar gezicht. En dan Thomas die mijn broer had kunnen zijn. Er begon een belletje te rinkelen, dus ik wou wat zeggen maar mijn moeder was eerder ‘Dus wat we wouden vertellen..’ begon mijn moeder maar ik onderbrak haar. ‘Jullie zijn mijn ouders niet, hé. Hun’ en ik wees naar de koning en koningin ‘zijn mijn originele ouders.’ Ik keek mijn “ouders” aan en wachtte op een antwoord.


Reactie's?