Hoofdstuk 10 - De Grote Finale

‘Wakker worden! De finale is vandaag!’ Riep Nynke door de hut heen. De meisjes sprongen uit bed en trokken snel hun kleren aan. Inge verfde weer rode strepen op hun wangen. ‘We maken ze in!’ riepen de meiden terwijl ze naar de binnenplaats stormden. Het team van Nick zat daar al. ‘Oké, nu we compleet zijn zal ik de regels uitleggen!’ Riep Andie. Iedereen ging stil zitten en luisterde aandachtig. ‘Zoek de vlag is het spel dat we vandaag gaan spelen. Dat betekend dat ieder team de vlag die verstopt is moet gaan zoeken. Als je de vlag gevonden hebt moet je de vlag meenemen naar de binnenplaats. Dan weten wij wie er gewonnen heeft.’ Riep Andie. ‘Oké, we beginnen over tien seconden.’ Zei Andie. Hij telde af en iedereen stormde het bos in. Joe en Inge beleven op de binnenplaats zitten. ‘Dus… is het al bijna weer afgelopen.’ Zei Joe sip. ‘Ja, jammer hé? Moeten wij weer naar Nederland.’ Zei Inge. Joe keek verbaasd op naar Inge. Inge zag dat Joe verbaasd was. ‘Ja, wij moeten volgende week weer gewoon naar school.’ Zei Inge.

Joe pov
Joe had zich niet beseft dat ze morgen al weer weg moesten.
Nynke pov
‘Kom op! Hij moet hier ergens zijn!’ Riep Nynke die door het bos rende. Ze liep om een grote eik en botste tegen Nick op. Beiden lagen ze op de grond. Nynke schudde even haar hoofd om weer bij te komen. ‘Zo, dat was onverwacht.’ Zei Nick lachend. Ze keken elkaar even aan. Weer waren hun gezichten maar een paar centimeter van elkaar verwijderd. Nick leunde naar voren. ‘Nynke! Nynke! We hebben de vlag!’ schreeuwde Amy tussen de bomen door. Nick en Nynke stonden geschrokken op en renden op het geluid af. Alle kinderen renden met de vlag naar de binnenplaats. ‘En de winnaars zijn: ‘Gratis gehaktballen!’ riep Andie vrolijk terwijl hij de trofee aan Nynke gaf. Nynke zette de trofee op de grond en de kinderen begonnen er in te graaien. Vrolijk liep Inge er ook heen.

Nick pov
Nick zag zijn jongens vrolijk mee snoepen van de trofee. De enige die niet blij keek was Joe, die op een bankje zat toe te kijken. ‘Joe, wat is er?’ vroeg Nick die naast hem ging zitten. ‘Morgen gaan ze alweer weg, Nick.’ Zei Joe afwezig. Nick schrok, dat was waar ook! Morgen ging natuurlijk iedereen naar huis. Binnen een paar minuten was de hele trofee leeg en waren de kinderen misselijk hun spullen aan het inpakken. Vrolijk liepen de meisjes naar Nynke toe. Ze hadden een grote foto van hun allemaal met Nynke er bij op. Ze hadden allemaal wat liefs neergezet. ‘Dank je wel.’ Zei Nynke blij. Ze zou hun allemaal stuk voor stuk gaan missen. Inge zat op het bankje, uit te kijken over het meer. Er tikte iemand op haar schouder. Het was Bindi, om haar heen stonden de andere vier meisjes. ‘Dit is voor het helpen.’ Zei Lilli en gaf Inge een voetbal, met al hun namen er op. Inge bekeek glimlachend de voetbal, ze las alle namen; ‘Amy, Jenny, Megan, Bindi, Lilli, Nynke, Daniel, Andie, Nick en Joe.’ Wauw’ heel erg bedankt, ik ga jullie heel erg missen.’ Zei Inge. Ze gaf iedereen een knuffel. Na een tijdje lag iedereen op bed.