Hoofdstuk 9 - Verdwaald

‘Oké, laten weg gaan!’ riep Nynke. De meisjes liepen enthousiast achter Nynke aan. ‘Wacht op mij!’ Riep Inge die er aan kwam gerend. ‘Ga jij ook mee?’ Zei Nynke verbaasd. ‘Ja, natuurlijk! Hoe moeten jullie anders genoeg te eten krijgen?’ riep Inge enthousiast. Nynke knikte. ‘Goed dan.’ Zei Nynke. Ze liepen in een rij de bus in, Alle ramen waren zwart gemaakt zodat ze niet konden zien waar ze heen gingen. Inge had pen en papier in haar hand. ‘Oké, recht… en nu links.’ Zei Inge zachtjes terwijl ze de bochten aanvoelde. ‘Inge! Dat is vals spelen!’ zei Bindi. ‘Welnee! Ik heb het boekje gelezen, en er staat niets over in!’ zei Inge. Nynke haalde het boekje met de regels tevoorschijn. ‘Ze heeft gelijk, er staat niets over in.’ Zei Nynke die begon te grijnzen. Inge schreef vrolijk verder. ‘En nu over een hobbelende weg, rechts.’ Zei ze zachtjes terwijl ze het opschreef. De bus stopte. Ze stapten uit. Ze stonden midden in een bos, alles was dicht begroeid. ‘Oké, wat doen we nu?’ Zei Nynke toen de bus weer weg reed. ‘Ja, wat nu?’ Zei Amy. ‘We volgen de richtingen die wij hebben opgeschreven.’ Zei Inge. ‘Oké, hier rechts.’ Zei Inge. Ze volgden haar allemaal. ‘Wacht eens! Ik hoorde wat!’ zei Nynke. Ze stonden doodstil. Ze keken door de bomen heen. Verderop liep het team van Lisa. ‘Wacht eens! Deze beschrijving helpt niks! Alles is natuurlijk andersom, en we kunnen we lezen dat we links moeten, maar wat als ze ene paar afslagen voorbij zijn gereden.’ Zei Inge die haarzelf voor de kop sloeg. ‘Ja, we moeten wel winnen!’ Zei Amy. ‘Ik heb een idee. ‘ zei Nynke. Ze pakte het briefje van Inge en gooide het op de grond. ‘ik heb ene kompas meegenomen.’ Zei Nynke die haar kompas tevoorschijn haalde. ‘Haha, maar waar is ligt het kamp?’ zei Inge. ‘Goede vraag. ‘ Zei Nynke die het kompas weer dichtklapte en weg stopte. ‘Nynke? Weet je nog toen ik dat nieuwe mobieltje kreeg? Waar navigatie op zat?’ Zei Inge die met haar wenkbrauwen op en neer wiebelde. Nynke begon breed te grijnzen terwijl Inge haar mobieltje tevoorschijn haalde.

Nick pov
‘Joe! Schiet nou op!’ zei Nick geiriteerd. ‘Maar mijn schoen is stuk!’ riep Joe. ‘Je wou zelf mee! Ik heb je gewaarschuwd dat het niets voor jou is.’ Zei Nick lachend. ‘Ja ja, loop nou maar door. Heb je eigenlijk wel enig idee of we goed lopen?’ Zei Joe. Nick knikte, ‘Ja, we moeten noordoost.’ Zei Nick terwijl hij op zijn kompas keek. ‘Ik heb hongeeerrr!’ riep Joe.
Nynke pov
‘Wie wil een broodje?’ riep Inge terwijl ze ene grote zak uit haar tas haalde. Alle meiden stormden op haar af en aten ene broodje op.

Joe pov
‘Ik hoorde het woord broodje!’ Zei Joe die opveerde. ‘Joe, dat is een ander team. We mogen niet overleggen met andere teams.’ Zei Nick. ‘Niet eens om een broodje vragen?’ Zei Joe. ‘Wil je winnen of niet?’ zei Nick. Joe vermande zichzelf. ‘Kom op jongens! Wij gaan winnen! Zei Joe die voor de jongens uit marcheerde.

Nynke pov
‘Oké, we zijn er bijna! Ik zie het kamp al!’ Zei Nynke die naar de grote vlag keek die boven de bomen uit stak. ‘Yeah!’ riepen de meisjes en ze begonnen te rennen. ‘Zouden de andere teams al binnen zijn?’ Zei Nynke. ‘Ik weet het niet.’ Zei ze. Toen ze de poorten van kamp zagen, zagen ze Andie en nog wat andere mensen bij de poort staan. Voor hun stond een boomstam, waar ze als eerste moesten finishen. Aan de andere kant van de weg stond het team van Nick. ‘Snel rennen!’ riep Inge. Nick zijn team begon ook te rennen. Als eerste raakten de meisjes de boomstam, daarna de jongens, Inge, Nick en Joe. ‘Waar is Nynke?’ Zei Inge. Nick liep de zandweg weer op. Nynke was gestruikeld. ‘Gaat het wel?’ zei Nick die bij Nynke neer zakte. ‘Ja, hoor. Ik struikelde.’ Zei Nynke. Andie, Inge en Joe kwamen naast hun staan. ‘De jongens zijn als eerste gefinisht, Nynke was gestruikeld.’ Zei Joe tegen Andie. ‘Waarom maken we er geen gelijk spel van?’ Zei Nick die Nynke omhoog hielp Andie knikte. ‘Oké, gaan jullie maar alvast naar de binnenplaats, dan zoek ik het team van Lisa met de bus.’ Zei Andie. Ze liepen met z’n allen naar de binnenplaats. Even later kwam Andie ook aan met het team van Lisa, het team van Jimmy zat ook op de binnenplaats. ‘Oké, mensen! We hebben onze finalisten! Laten we even naar de stand kijken!’ Zei Andie.
Lippenstift: x
Gratis gehaktballen: 3
Vrachtauto: 2
Luipaarden: x
Iedereen gaf een applaus. ‘Morgen is de finale! En dus ook de een na laatste dag van het kamp!’ riep Andie. Iedereen maakte zich klaar voor de volgende dag. De meisjes lagen al op bed en Inge en Nynke liepen samen naar het kampvuur. ‘Ga je mee?’ Zei Joe tegen Inge. ‘Wat doen?’ zei Inge. ‘Zwemmen.’ Zei Joe met een glimlach. ‘Zwemmen? Het is avond!’ Zei Inge. ‘Ja, en? Het water is er nog steeds hoor. Zei Joe. Inge glimlachte even. ‘Nynke, ik zie je wel weer.’ Zei Inge en zwaaide even naar Nynke. Ze liep met Joe mee richting het meer. ‘Leuk koppel hé?’ Zei Nick die achter Nynke stond. Nynke knikte. ‘Zullen we naar het kampvuur gaan?’ zei Nick. Nynke knikte en liep met Nick mee.

Inge pov
‘Oké, jij bent echt gek!’ Zei Inge terwijl Joe zijn shirt uit trok en zich klaar maakte om het water in te springen. ‘Ik? Gek?’ Zei Joe schijnheilig. Joe nam een aanloopje van de steiger en sprong het water in. Hij kwam lachend boven water. ‘Kom op! Het water is heerlijk!’ Zei Joe. ‘Nee, het water is koud!’ Zei Inge. ‘Ben je bang?’ zei Joe. ‘Nee!’ riep Inge lachend. ‘Asjeblieft! Kom ook!’ Zei Joe. Inge schudde haar hoofd. Joe zwom een stukje verder het water in. ‘Au! Kramp! Help me!’ Zei Joe terwijl hij een pijnlijk gezicht trok. Langzaam zonk hij onderwater. Er waren alleen nog bubbels zichtbaar. Inge rende naar de voorkant van de steiger en ging op haar knieën zitten. ‘Kom op! Joe! Kom boven water! Dit is niet grappig!’ Riep Inge. Toen verdwenen de bubbels ook. Inge staarde naar het water. Ze voelde een arm die van haar pakken. Ze werd het water in getrokken! ‘Aaah!’ Schreeuwde Inge. Lachend kwamen Joe en Inge boven water. Inge ging rechtop staan in het water. Haar kleren waren zeiknat. ‘Oh! Hoe kon je!’ Zei Inge. Inge spetterde water naar Joe. Joe proestte even. Inge zwom verder het meer in, tot dat ze niet meer bij de grond kon met haar voeten. Joe zwom haar richting in. ‘Dus, mis je je popsterrenleventje niet?’ zei Inge. ‘Jawel, maar dit kamp bevalt me ook heel goed.’ Zei Joe. Inge ging plat op het water liggen en keek naar de sterren. ‘Oké, ik dacht dat eerst alleen Nick zou komen.’ Zei Inge. ‘Dat was ook zo.’ Zei Joe. Inge keek op. ‘Waarom kwam je dan wel?’ zei Inge lachend. ‘Ik uhm… Dat vertel ik je nog wel eens.’ Zei Joe. ‘Oké, hou ik je aan.’ Zei Inge die haar blik weer op de sterrenhemel richtte. ‘Wauw! Kijk eens hoe mooi!’ Zei Inge. Joe keek even naar de sterrenhemel en toen weer naar Inge. ‘Het is rustgevend.’ Zei Joe die ook op het water lag te drijven. ‘Ik denk er over om nog een liedje te schrijven.’ Zei Joe. ‘Oké, wat voor liedje?’ zei Inge. ‘Een rustige, over het verschil.’ Zei Joe. ‘Welk verschil?’ Zei Inge. Joe glimlachte even. ‘Het verschil van mensen, het verschil van alles.’ Zei Joe. ‘Van alles?’ Zei Inge. ‘Ja, woorden die overal een verschillende betekenis hebben.’ Zei Joe. ‘Zoals..?’ Zei Inge zachtjes. ‘Plezier, vrijheid en…’ zei Joe. ‘Ik snap het.’ Zei Inge. ‘Echt?’ zei Joe die opzij keek naar Inge. ‘Ja…’ Zei Inge zachtjes. Er viel een stilte. ‘Vertel je het me wel als het liedje uit komt?’ zei Inge. Joe knikte. ‘Wat vind jij eigenlijk mooie muziek?’ Zei Joe. ‘Mooie, rustige muziek. Muziek die je dingen doet realiseren waar je eerst niks van af wist.’ Zei Inge. ‘Zoals?’ zei Joe. ‘Who Am I To Say van Hope. Zoek het maar eens op.’ Zei Inge. ‘Ga ik zeker doen.’ Zei Joe.

Nynke pov
‘Wil je ook een?’ Zei Nick die een marshmallow op een stokje prikte. ‘Jawel, maar dan moet jij hem maken. Ze verbranden altijd bij mij.’ Zei Nynke. ‘Oh, niet dezelfde kookkunsten als je zus?’ Zei Nick. Nynke begon te lachen. ‘Wat is er?’ Zei Nick die even flauw glimlachte. ‘Ik moest terug denken aan de keer dat we ene feest in onze tuin hadden, en mijn zus ene wegwerpbarbecue in mijn moeder haar nieuwe tuintafel had gebrand. Inge was van plan daar marshmallows op te maken!’ Zei Nynke lachend. Nynke schoot in de lach. ‘Is dat echt gebeurd?’ Zei Nick. ‘Ja, echt wel!’ zei Nynke. Toen ze waren uitgelachen viel er eens stilte. ‘Hoe is het om in Nederland te wonen?’ vroeg Nick. ‘Gewoon, net als hier, alleen een beetje anders. Alles is hier tien keer groter.’ Zei Nynke. Nynke bibberde een beetje. Nick trok zijn jas uit en sloeg het om haar heen. ‘Dank je.’ Zei Nynke die een beetje begon te blozen. Ze draaiden tegelijk hun gezichten naar elkaar toe. Ze waren slechts een paar centimeter van elkaar verwijderd. Heel langzaam kwam Nick dichterbij. ‘Nynke! Waar ben je?’ Schreeuwde Inge luid. Nick en Nynke haalden snel hun hoofden bij elkaar weg. Inge keek naar Nick en Nynke, ‘Oh, sorry. Ga vooral verder.’ Zei Inge lachend. ‘Wat hebben jullie gedaan?’ Zei Nynke. ‘Zwemmen!’ zei Joe. Ze gingen allemaal op bed, om zich klaar te maken voor de finale van morgen.