Hoofdstuk 2 - Campkids!

Inge pov
‘Waarheen?’ Vroeg de chauffeur. ‘Uhm… Weet u waar CampKids is?’ Vroeg Inge twijfelend. ‘Oh, ja. Net buiten de stad!’ Zei de chauffeur die weg reed. ‘Mooi, onze koffers zijn daar al bezorg!’ Zei Inge blij. Onderweg bekeken ze de prachtige hoge gebouwen en de rare figuren die over straat reden. Ze wachtten voor een stoplicht. Toen hij op groen sprong reed de chauffeur verder. ‘Klebang!’ Er botste een auto aan de linkerkant van de taxi tegen hun op. De taxi schoof een stuk naar voren tegen een lantaarnpaal aan. ‘Wel Godg-…’ Zei Inge die haar zin niet af kon maken omdat Nynke boven op haar viel. Nynke kwam bij van de klap en keek of de chauffeur oké was. Inge was al uitgestapt. ‘Vieze vuile!’ Riep Inge uit naar de chauffeur die hun geramd had. Er stapte een grote zwarte man uit en ging voor Inge staan. Maar Inge werd totaal niet bang, ‘Oh wat? Gewoon omdat je twee keer zo groot ben met die vuile asobak van je? Denk je dat je zomaar tegen ons op kunt rammen?’ Schreeuwde Inge boos uit. ‘Het spijt me ik…’ Stamelde de man uit. Er klonk een stem achter uit de limousine van de man. ‘Is er een probleem? Zo niet, dan kunnen we gewoon verder!’ riep een stem. Inge leek wel vuur te spuwen, ze marcheerde naar de limousine en trok de achterdeur open om degene die dat zei bij de kladden te pakken. ‘Ja, stap maar uit mannetje! Dan gaan wij even een goed gesprek hebben met z’n tweetjes over wat het probleem is!’ Riep Inge. ‘Best!’ Zei de stem. Een jongen stapte uit de limousine. Inge schrok even, Het was Joe Jonas… De jongens leek ook even te schrikken toen hij zag wie hem zo had toegeschreeuwd. Inge schudde even met haar hoofd en kwam weer bij haar positieven. ‘Of er een probleem was? Ja! Er is een probleem! Jullie zijn met die dikke asobak van jullie tegen ons opgeramd!’ Zei Inge boos. ‘Inge, rustig nou!’ Zei Nynke die naast haar zus kwam staan. ‘Oké, ik regel wel een nieuwe taxi voor jullie.’ Zei Joe die zijn telefoon pakte. ‘Dat dacht ik maar even!’ Zei Inge woedend. De taxichauffeur was met de bestuurder van de limousine aan het praten. De man kreeg een dikke smak geld in zijn handen gedrukt en rende vrolijk weg. Niet eens meer omkijkend naar zijn verwoeste taxi. Joe hing zijn telefoon weer op, en binnen vijf minuten stond er een nieuwe taxi. ‘Dankjewel.’ Zei Nynke glimlachend. Inge zei niets, ze keek boos opzij. Joe zwaaide even naar Nynke en keek chagrijnig naar Inge. ‘Kom laten we gaan.’ Zei Inge die naar de taxi liep. Ze stapten in de taxi, op weg naar CampKids. ‘Nou, dat was me het ritje wel. Zijn we zelfs Joe Jonas tegen gekomen.’ Zei Nynke glimlachend. ‘vieze…’ Murmelde Inge. De taxi stopte. Inge trok haar portemonnee. ‘De rit is al betaald door de jongeheer die gebeld heeft.’ Zei de chauffeur. Inge deed het geld terug. ‘Dank u wel!’ Riep Nynke de chauffeur nog na. ‘Nou, dat was toch best aardig van hem?’ Zei Nynke. ‘Pff, laat me niet lachen.’ Zei Inge die haar zonnebril opzette. Er kwam een man naar hun toegelopen. ‘Ah! De nieuwe werknemers!’ Zei de man vrolijk. Ze schudden zijn hand. ‘Ik ben Andie, de eigenaar van CampKids, ik laat jullie zo de werkplekken, slaapplekken en het team zien!’ riep hij vrolijk. De meiden knikten en liepen achter hem aan. ‘Nou, hier is jullie hut, die kunnen jullie later wel bekijken. Nu moeten jullie eerst het team zien!’ Zei Andie. Nynke bekeek de hut, het zag er best gezellig uit. ‘Oké, hier ga jij werken Nynke!’ Zei Andie. Ze kwamen in een grote zaal waar allemaal tafels stonden. ‘Morgen staan hier allemaal knutselwerkjes en spelletjes en een leuk podium!’ Zei Andie enthousiast. ‘En dit is Lisa, je nieuwe collega!’ Zei Andie enthousiast die naam een meisje aan de andere kant van de zaal stond. Hij gaf Nynke een duwtje Lisa haar richting in. ‘Oké, en nu moet je Daniel zien.’ Zei Andie tegen Inge. ‘Daniel?’ Vroeg Inge. ‘Ja, hij is de kok, vorig jaar was er nog een maar die kon totaal niet met Daniel op schieten.’ Zei Andie die verder liep. Inge wist niet wat ze verwachten moest. Ze liepen door de klapdeuren van de keuken. ‘Die soepe is niet goet!’ riep een klein mannetje. Zo te horen was hij Italiaans ofzo. ‘Ikke snappe niet wat iek fout eb gedaan!’ Zei het mannetje. Inge liep naar het mannetje toe en pakte een lepel. Het mannetje schrok omdat ze zomaar naar hem toe liep. Ze proefde een beetje van de soep. ‘Haha, volgens mij ben je vergeten de groenten te blancheren.’ Zei Inge lachend. Het mannetje sloeg zichzelf voor de kop, ‘Ach ja! Natuurlijk! Andie wie is dit meiske?’ zei hij. ‘Dit is Inge, je nieuwe collega.’ Zei Andie lachend. Daniel begon te grijzen, ‘Yes! Eindelijk niet weer zo’n domkop van vorig jaar!’ Zei Daniel blij. Daniel ging naast Inge staan en wou wat influisteren, ‘Die domkop van vorig jaar had bij het gratineren paneermeel erop gedaan!’ Zei Daniel verbitterd. ‘Oh nee! Je moet er ALTIJD kaas bij doen!’ Zei Inge verbaasd. ‘Ja! Inderdaad! Met jou kan ik wel werken!’ Zei Daniel die Inge naast zich trok om de soep af te maken. Lachend liep Andie de keuken uit. Na de kennismaking met hun nieuwe collega’s gingen ze naar hun hut. Hun koffers stonden al in het halletje. Er was een mooie grote slaapkamer die ze deelden, een klein woonhoekje en een keukentje. ‘Pff! Wat een kleine keuken!’ Zei Inge. ‘Inge, hij is best mooi!’ Zei Nynke. Ze sjouwden al hun koffers naar boven en pakten uit. Nynke hing lampjes op en zette haar fotolijstjes en beeldjes neer in de kamer. Inge hing een grote poster boven haar bed met al haar favoriete rocksterren erop.