Hoofdstuk 1 - Welcome in America!

Nynke pov
‘Inge! Inge schiet nou op!’ schreeuwde Nynke over het vliegveld. ‘Jahaa!’ Ik kom al!’ Riep Inge geïrriteerd. Inge rende weg bij de balie en hield twee tickets voor haar uit. Inge stopte hijgend naast haar tweelingzus, Nynke. ‘Zo! Nog meer gezeik?’ Vroeg Inge die haar zonnebril op zette. ‘Ja, waarom doe je je zonnebril op?’ Vroeg Nynke geamuseerd. ‘Gewoon, ik krijg koppijn van de zon!’ Zei Inge. ‘Maar de zon schijnt niet eens!’ Zei Nynke. ‘Ja, en?’ Vroeg Inge die moest lachen. ‘Laten we naar onze poort gaan.’ Zei Nynke. ‘Oké, als we maar niet naast weer naast zulke rare pipo’s zitten zoals die keer naar Spanje!’ Zei Inge. ‘Inge! Dat waren mensen van de kerk!’ Zei Nynke verbaasd. ‘Ja, nou! Hetzelfde toch?’ Zei Inge die doodleuk verder liep. Nynke moest even lachen, haar zus Inge geloofde heilig in de wetenschap boven het geloof. ‘Ja, is wel waar!’ Zei Inge nogmaals. ‘Ja, ja! Loop nou maar door.’ Zei Nynke lachend. ‘Nou, echt! Als ergens geen bewijs voor is, is het er ook niet!’ Zei Inge. Nynke zuchtte even, zo was haar zus nou, ze wou altijd een discussie beginnen totdat ze gelijk kreeg. Ze gaven hun tickets aan de vrouw bij de poort en mochten naar binnen. ‘Oeh! Laten we daar gaan zitten!’ Zei Inge die naar een paar leuke jongens wees die voorin het vliegtuig zaten. De jongens draaiden zich even om, op zoek naar degene wie dat zei. ‘Sst! We hebben vaste plekken!’ Siste Nynke. ‘Awh!’ Zei Inge die zuchtend op de stoel neerplofte die Nynke aanwees. Er liep een man voorbij, Inge las het ticket die hij vast had. ‘Oh! Die heeft de stoel naast die leuke jongens!’ Siste Inge naar Nynke. Nynke zuchtte even. ‘Pardon Meneer! Wilt u misschien ruil… brbrb!’ Nynke hield snel aar hand voor Inge haar mond. ‘Sst! Doe even normaal zeg!’ Zei Nynke. Inge schoot in de lach. ‘Wilt u allemaal uw gordels om doen, we zijn gereed om op te stijgen.’ Klonk er door de speakers. Ze deden hun gordels om en stegen op. Nynke keek uit het raampje, ze had zin om te beginnen. Lekker met kinderen en muziek bezig zijn, dat was wat ze het liefste deed.

Inge pov
‘u kunt zich nu vrij door het toestel bewegen.’ Klonk er door de speakers. Nynke deed haar oordoppen in en haalde een boek uit haar tas. Inge zuchtte, weer een of ander knutselboek. Ze verschilde heel erg van haar zus, ondanks dat ze tweeling waren. Inge pakte haar mobiel om te kijken of ze nog sms’jes had. ‘2 berichten, even kijken.’ Zei Inge zacht. ‘Uw beletegoed is bijna op. Shit!’ Zei Inge. Het tweede sms’je; ‘Hey Meiden, veel plezier in Amerika!’. Inge lachtte even. ‘Nynke! We hebben een sms’je van mam!’ Zei Inge die het sms’je aan Nynke liet zien. Ze vond het super tof dat ze naar Amerika gingen, het was een soort vakantie en werk in een. Ze gingen werken bij CampKids, een jeugdkamp in Amerika. Daar gaat Nynke in het animatieteam om allemaal activiteiten met de kinderen te doen en Inge gaat daar in de keuken werken. Dat is wat ze het liefste deed, Koken en voetballen. De reis duurde lang en de batterij van haar mobiel was bijna leeg, ‘Fijn! Geen muziek meer!’ Zei Inge geïrriteerd. Nynke glimlachte even en pakte uit haar tas een oplader. ‘ik wist wel dat je die zou vergeten!’ Zei Nynke lachend terwijl ze de oplader aan Inge gaf. ‘Oh! Dank je! Mijn redder!’ Zei Inge die naar voren kwam om haar zus een knuffel te geven. ‘Ho! Niet cool!’ Zei Inge die snel naar achter leunde. Inge hield niet zo van knuffelen, een beetje wel, maar dat wou ze nooit toe geven. ‘Tik em aan!’ Zei inge. Nynke gaf lachend haar zus een boks. Langzaam vielen ze beiden in slaap.

Nynke pov
‘Wilt u alstublieft uw zitplek netjes achterlaten?’ Klonk er door de speakers. Nynke schrok wakker en schudde haar zus wakker. ‘Wat nou weer?’ schreeuwde Inge boos. ‘We zijn er!’ Zei Nynke. Inge keek om zich heen, het vliegtuig stond al stil. ‘Ja! Eindelijk!’ Zuchtte Inge. Inge pakte haar tas en stormde het vliegtuig uit. ‘Hé! Wacht op mij!’ Riep Nynke die de achtervolging in zette. Toen ze de poort uit waren renden ze over het vliegveld heen. ‘Wauw! Kijk hoe groot!’ Zei Inge blij. Nynke kon niets anders doen dan glimlachen. ‘Jezus! Wat is het hier mooi!’ Zei Inge die de deuren van het vliegveld uit liep. Nynke’s mond viel open, Ze keek haar ogen uit, de grote gebouwen, de mensen, het is allemaal zo anders dan in Nederland! ‘Taxi!’ Riep Nynke. Maar de taxi’s reden door. ‘Mens! Schreeuw dan ook harder! TAXI!’ Brulde Inge over straat heen. Allemaal mensen draaiden zich om en keken naar hun. Nynke schaamde zij dood, ‘Inge! Nou kijkt iedereen naar ons!’ Zei Nynke. ‘Ach! Laat ze! Als hun daar blij van worden!’ Zei Inge. Er stopte een taxi voor hun.