016

Vele Jaren Later:
Onzeker stap ik in de trein naar Hogwarts. Ik kijk om me heen en zie verschillende kinderen afscheid nemen van hun ouders. Ik kijk nog een keer naar mijn moeder en zwaai naar haar. Daarna stap ik verder naar een cabine. Ik open een cabine waar ik nog niet zo veel mensen zie zitten en stap er in. Tijd voor mijn eerste ontmoeting. De drie mensen kijken me vreemd aan.
'Hoi, mijn naam is Alexis.' zeg ik.
'Mijn naam is Hermione.' zegt het meisje met bruine haren. Ze kijkt me even aan. 'Je hebt een mooie naam.' zegt ze dan.
'Dankje, het is een Franse naam. Het betekent "beschermer"'
'Je mag best gaan zitten' zegt de zwart harige jongen als hij doorkrijgt dat ik nog steeds recht sta. 'En ik ben harry, Harry Potter' Er gaat een schok door mijn lichaam. Het lijkt alsof ik die naam al eerder heb gehoord. Dat er iets vreemds met die naam aan de hand is. Mam heeft er wel eens wat over vertelt.
'Waarom komt die naam mij zo bekend voor?' vraag ik me luidop af.
'Dat is niet moeilijk.' zegt Hermione. 'Harry is een van de bekenste tovenaars.' De bekenste? Ik dacht dat dat wel Voldemort was. 'Kijk het zit zo. Toen harry 1 jaar was heeft YouKnowWho hem proberen te vermoorden. Maar door iets, is hem dat niet gelukt. Vandaar dat Harry dit litteken heeft.' Harry doet zijn haren omhoog zodat ik het beter kan bekijken. Nu herinner ik het me weer.
'Mijn mama heeft er wat over vertelt.' zeg ik. Hermione en Harry knikken. Daarna richt ik me op de andere jongen in de cabine. 'En hoe heet jij?' vraag ik aan hem. Hij kijkt me even aan.
'Ron,' zegt hij en steekt zijn hand uit. 'Ron Weasley'
'Alexis' zeg ik wanneer ik zijn hand schudt.
'En?' vraagt Ron. Ik kijk hem vragend aan. 'Je achternaam.'
'Oh, mijn achternaam.' Zeg ik ongemakkelijk. Eigenlijk heb ik mijn vader nooit gekent. Daarom heeft mijn moeder mijn eigen achternaam verzonnen. Want als ik mijn echte zou zeggen, dan zou iedereen me haten. Ik weet zelf niet waar ze het over had en als ze het zo erg vond, waarom zou ze dan een kind met die man maken? Ik voel een hand op mijn schouder en word wakker geschudt uit mijn gedachten.
'Je hoeft het niet te zeggen, hoor' zegt Hermione rustig.
'Nee, nee! Ik was gewoon even aan het nadenken. Mijn naam is Alexis Summers.' Zeg ik snel. Ookal weet ik dat dat sowieso gelogen is. Want ik heb geen achternaam. Na een tijdje stopt de trein en mogen we uitstappen. Ik stap uit en kijk naar het grote kasteel. Het is echt prachtig! Er komt een professor op ons aflopen en begroet ons. Daarna volgen we hem naar de koetsen die ons vervolgens naar het kasteel brengen. Ze worden getrokken door... niets? Ik zie niets dat ze vooruittrekt. Ik laat het maar bij wat het is en kijk naar mijn nieuwe vrienden.
'Ik hoop dat het een leuk jaar wordt.' zeg ik opgewonden.
'Ik ook' zegt hermione. 'Maar wie nou niet?'
'Waar denken jullie ingedeeld te worden?' Langs de ene kant voel ik me goed bij Griffindor maar Slytherin klinkt ook niet slecht.
'Griffindor' zegt Ron tevreden. Hij eet zijn laatste chocokikker. Hermione zegt hetzelfde. Enkel Harry en ik twijfelen over onze indeling. Plots stopt de koets en stappen alle leerlingen uit. We lopen de grote eetzaal in. Boven onze hoofden vliegen allemaal brandende kaarsen. Ik kijk gefascineerd naar boven wanneer ik plots tegen iemand loop.
'Sorry' zeg ik wanneer de jongen verschrikt opkijkt.
'Kijk wat beter uit!' snauwt hij.
'Het spijt me.' Zeg ik nog een keer. De jongen is niet echt vriendelijk. Hij heeft mooie, groene ogen en lichte blonde haren. Harry, Hermione en Ron komen naast me staan.
'Wat is er?' vragen ze. Ze kijken de jongen vuil aan.
'Niets.' zeg ik. 'Ik liep gewoon perongeluk tegen hem aan.' Ze trekken me mee naar een andere plek. 'Wie is dat?' vraag ik wanneer de jongen uit zicht is.
'Draco Malfoy' zeggen Harry en Ron in koor.
'Dat is de arrogantste jongen die ik ken.' zegt Hermione. 'En hij heeft een haat aan modderbloedjes.' Zegt ze er snel achteraan. Ze kijkt naar haar schoenen.
'Wat zijn dat?' Vraagt Harry verbaasd. Je kan wel horen dat hij nog niet veel weet van de tovenaarswereld.
'Dat zijn mensen met dreuzel ouders.' Zegt Ron. 'Zoals Hermione.' Ik zie dat ze het daar moeilijk mee heeft.
'Dat maakt mij niet uit.' Zeg ik schouderophalend. Ze kijkt weer wat blijer en samen luisteren we wat Dumbledore te zeggen heeft.