Hoofdstuk 21 - Ze is weg...

Nick pov
Nick zat nu al dagen in zijn hotel. Hij speelde wat op zijn gitaar. Zijn telefoon rinkelde, Pap’ stond er op het scherm. Hij drukte het scherm uit. De laatste twee dagen werd hij echt te vaak gebeld door zijn ouders en broers. Telkens drukte hij de telefoon uit. Hij had er geen zin in om met hun te praten. Hij pakte zijn jas en liep zijn hotel uit naar een parkje. Het was hetzelfde parkje als waar hij Jessica had ontmoet, die er misschien wel niet meer was. De felle stralen schenen op zijn gezicht. Hij keek naar de spelende kinderen en de wandelaars. Het was bijna dezelfde middag als toen… ‘Nick!’ Hoorde hij achter hem roepen. Hij draaide zich snel om. Joe rende naar hem toe. ‘Nick! Ik zocht je al! Waarom nam je niet op?’ Vroeg Joe. ‘Gewoon… ik- Jessica?‘ vroeg Nick zachtjes. Joe keek even naar beneden en legde zijn hand op Nick’s schouder. Nick kreeg tranen in zijn ogen, ze was dus weg, het meisje waarvoor hij dingen had gevoeld die hij nog nooit eerder voor iemand gevoeld had. Er kwam een groepje op hun afgelopen. Het waren zijn ouder, Danielle, Frankie en Lacy. Nick liet zichzelf op de grond vallen en wreef zijn handen door zijn haar terwijl hij snikte. ‘Nick, weet je nog toen ik tegen Brown op botste, en de papieren door elkaar werden gehusseld?’ Vroeg Kevin zacht. Nick keek op. ‘Kevin! Wat maakt het uit! Ze is weg!’ riep Nick snikkend.