Hoofdstuk 20 - Dagboek

Nick pov
Nick wou niet meer, hij wou niets meer! Hij stond op en liep langzaam door het ziekenhuis, naar de uitgang. Hij liep over straat, niet wetend waar hij heen liep. Hij negeerde alles en iedereen die hij tegen kwam. Hij besloot naar huis te gaan. Hij was al een uur onderweg. Toen hij zijn huis zag staan liep hij zachtjes door de voordeur. Hij liep zachtjes de trap op, hij wou absoluut met niemand praten op dit moment. Hij sloot de deur achter zich en plofte neer op zijn bed. Zachtjes ging de deur open en Denise legde een boek naast hem op bed. Nick negeerde haar. Stilletjes ging Denise weer weg. Nick wierp een blik op het boek. Het was een rood boekje waar een briefje op zat geplakt.

Lieve Nick,
Dit is mijn dagboek,
En ik wil dat jij het krijgt.
Ik ben blij dat ik je heb ontmoet,
Je hebt me laten zien wat leven is.
Jessica

Nick kreeg tranen in zijn ogen, maar toch opende hij het dagboek. Hij las uren lang. Over het weeshuis, en hoe ze daar woonde. Toen las hij een stuk over de eerste dag dat hij haar had ontmoet:

Lief Dagboek,
Vandaag heb ik Nick Jonas ontmoet, hij was superaardig en hij heeft een geweldige hond. Ik hoop dat ik hem nog eens zie.

Hij moest even glimlachen en ging toen naar las toen het hoofdstuk waar ze naar het tehuis waren geweest:

Lief Dagboek,
Vandaag kwamen Nick en zijn broers me opzoeken in het tehuis, het was supergezellig en de eetwedstrijd was super! Binnenkort kom ik bij hun eten!

Hij bladerde naar de pagina waar ze voor het eerst echt bij hun thuis woonde.

Lief Dagboek,
Vandaag was de beste dag van mij leven. Ik woon nu gewoon bij de liefste en leukste familie die ik me in kan beelden. Ik ben nu al helemaal gek op hun. En ik heb van Danielle, Kevin, Joe, Frankie en Nick de mooiste kamer gekregen! We zijn naar de kermis geweest, daar ben ik nog nooit eerder geweest. Het was super leuk en ik vind Nick steeds leuker en leuker. Ik had super veel plezier.

Nick bekeek de foto’s die er bij zaten, een foto van haar nieuwe kamer en een foto van hun twee in het reuzenrad. Hij kreeg weer tranen in zijn ogen en bladerde verder.

Lief Dagboek,
Vandaag zijn we naar het strand geweest! Maar voor we weg gingen heb ik een camera gekregen van Nick. Hij is echt heel lief en ik kan goed met hem opschieten. Daarom vind ik het zo moeilijk om mijn ziekte voor hem geheim te houden.

Nick sloeg de pagina om.

Lief Dagboek,
Ik heb echt een vreselijke droom gehad, ik droomde over dat de dokter naar me toe kwam en vertelde dat ik niet meer beter kon worden. Maar Nick maakte me wakker. We hebben even gepraat. Ik ben blij dat hij er voor me was en altijd voor me klaar staat. Dat maakt het zo moeilijk om niet te vertellen over mijn leukemie, hij zou eraan kapot gaan.

Nick voelde zich nog slechter, ze had wel gelijk. Langzaam begon hij met het lezen van de volgende pagina.

Lief Dagboek,
Vanavond was het gala. Ik ben met Nick heen gegaan. Ik heb echt de mooiste jurk van Joe gekregen en volgens mij vond Nick hem ook mooi. Nick heeft me leren dansen, volgens mij begin ik hem echt leuk te vinden. Ik ben ook nog flauwgevallen, maar ik loog over de oorzaak.

Nick sloeg nerveus de volgende pagina om, nieuwsgierig over wat ze over de brief had geschreven.

Lief Dagboek,
Na het optreden van de jongens, die een liedje voor me hadden gezongen. Kwamen Paul en Denise naar me toe. Er was een brief gekomen waarin stond dat ik naar het ziekenhuis moest, de medicijnen waren niet aangeslagen dus nu moet ik een transplantatie hebben. Dus ik wordt vannacht opgehaald, ik ben blij dat Denise met me mee gaat. Ik ben namelijk doodsbang.

Nick kreeg tranen in zijn ogen bij de laatste zinnen. Hij kon niet geloven dat dit echt gebeurde. De rest van de pagina’s waren leeg. Er zat nog een foto achterin. Nick bekeek de foto. Ze stonden er samen op, het was de foto die zijn ouders hadden gemaakt vlak voor het gala. Nick bekeek Jessica, ze zag er toen zo anders uit. Hij klapte het boekje dicht en dacht na. De deur ging open. Paul kwam naar binnen gelopen en ging naast Nick op bed zitten. ‘De transplantatie is niet aangeslagen. Haar situatie zal alleen maar verslechteren. Daarom lijkt het mij een beter idee dat jij even weg kan. Dat je er niet bij bent wanneer…’ Paul kon zijn zin niet afmaken. Nick knikte. Hij kon het inderdaad niet opbrengen om zo naar haar te kijken. Het zou hem te veel pijn doen, en hij wou er zeker niet bij zijn wanneer ze… Nick wou er niet eens aan denken. Hij knikte en pakte zijn tas in. Samen met zijn vader reden ze weg van huis.