Hoofdstuk 18 - Bezoek

Nick pov
Nick werd wakker. Hij lag nu al uren in een kamer. Hij voelde zich erg duizelig en zwak. Zijn kamerdeur ging open. De dokter kwam binnengelopen. ‘Nou, de bloedafname is prima gelopen. Over ongeveer een paar uurtjes bent u er weer helemaal boven op.’ Zei de dokter. Nick knikte, ‘Oké, dank u wel.’ Zei Nick. De arts ging weer weg. Hij staarde naar de klok. 5:00 s’Ochtends. Hij zuchtte even en legde zijn hoofd weer op zijn kussen. Toen ging de deur open. Nick keek op om te zien wie het waren. Het waren zijn ouders, Kevin, Danielle, Frankie en… Lacy! ‘Hoe gaat het met Jessica?’ Vroeg Nick, die opveerde. Kevin drukte hem weer achterover. ‘Rustig hé! Ze slaapt.’ Zei Kevin. ‘Hoe gaat het?’ Vroeg Denise die op de rand van zijn bed ging zitten. ‘Goed hoor, over een paar uur mag ik weg.’ Zei Nick. ‘Mooi, ik blijf bij jullie slapen.’ Zei Lacy. Nick knikte tevreden. ‘Waar is Joe?’ Vroeg Nick verward. Frankie begon te lachen, ‘Oh! Haha! Die heeft een verbod gekregen, hij mag het ziekenhuis niet meer in!’ Zei Frankie. ‘Hoe heeft hij dat nou weer gedaan?’ Vroeg Nick verbaasd. ‘Oh, hij werd weggestuurd bij Jessica haar kamer, dus hij had zich verkleed als arts en is toen ontdekt.’ Zei Kevin die ook een beetje moest grinniken. Paul lachte een beetje en Denise schudde haar hoofd afkeurend. ‘We nemen je straks mee naar huis, gaan dan wat eten en overleggen wie om de beurt in het ziekenhuis blijft.’ Zei Paul. Toen ze weer weg gingen probeerde Nick weer te gaan slapen. Maar het lukte hem niet. De uren leken wel dagen te duren. Toen kwam eindelijk de arts binnen. ‘U mag zich omkleden en lekker naar huis gaan.’ Zei de arts met een glimlach. Blij sprong Nick uit bed en maakt zich klaar om te vertrekken. Joe wachtte op hem voor het ziekenhuis. Nick liep zijn kamer uit en keek even naar Rechts, de gang richting de uitgang. Hij draaide zich om en liep zo onopvallend mogelijk de andere gang in, de gang naar Jessica haar kamer. Snel keek hij door het raampje. Hij staarde naar haar. Ze was wakker! Hij leunde nog meer tegen het raampje aan. Hij voelde dat er iemand achter hem stond. Oh nee, betrapt! Dacht hij bij zichzelf. ‘Heel even dan.’ Zei de man achter hem. Nick keek de Dhr. Brown dankbaar aan en opende voorzichtig de deur.

Jessica pov
Ze hoorde de deur open gaan. Ze bleef uit het raam kijken, ze had dus helemaal geen zin in het gezeur van de dokter. ‘Hoi.’ Zei een zachte stem. Jessica keek verschrikt om. ‘Nick!’ Riep ze blij. Nick liep naar haar toe en omhelsde haar voorzichtig. ‘Ik heb je gemist.’ Zei ze zachtjes. Nick glimlachte even en ging o de rand van haar bed zitten. ‘He- Heb je veel pijn?’ Vroeg hij angstig. Jessica knikte, ‘Ja, eigenlijk wel. Dat stomme infuus is zo irritant. ’ Zei Jessica die haar hand omhoog hield om het infuus aan Nick te laten zien. Nick reikte zijn hand naar haar arm. ‘Ja, ik kan het me voorstellen.’ Zei Nick. ‘Maar ik ben blij dat jij er bent, dan vergeet ik dat even.’ Zei Jessica. Nick glimlachte even. Jessica pakte zijn hand vast. Nick wreef zachtjes over haar hand heen. Nick kreeg een sms’je. Met zijn losse hand pakte hij zijn telefoon. ‘Wie is het?’ vroeg Jessica. ‘Joe, hij wacht op me voor het ziekenhuis.’ Zei Nick. ‘Waarom komt hij niet gewoon binnen?’ Vroeg Jessica verbaasd. ‘Omdat hij een verbod heeft om het ziekenhuis in te gaan, hij mocht niet bij je kijken. Toen heeft hij zichzelf als arts verkleed en is toen betrapt op je kamer.’ Zei Nick met een lachje op zijn gezicht. ‘Oh, ook echt iets voor Joe! Wie zijn er nog meer?’ Vroeg Jessica nieuwsgierig. ‘Nou, mijn ouders, Danielle en Kevin, Frankie en Lacy is gekomen.’ Zei Nick. ‘Echt waar? Is Lacy er ook? Wanneer komen ze?’ Vroeg ze vrolijk. ‘Ik weet het niet. Ik probeer wat te regelen met Brown.’ Zei Nick. ‘Hé, hoe je de dokter?’ Vroeg Jessica. ‘Uhm… Ik heb bloed afgestaan voor je transplantatie van morgen.’ Zei Nick die een beetje rood werd. Jessica’s mond viel open. ‘Oh, Nick. Dat had je niet hoeven doen. Het ziekenhuis heeft genoeg bloed.’ Zei Jessica. ‘Ja, maar ik wou dat je de mijne kreeg.’ Zei Nick zachtjes. Zijn telefoon piepte weer. ‘Ga maar.’ Zei Jessica. ‘Oké.’ Zei Nick. Met tegenzin liep hij haar kamer uit naar de uitgang. Daar stond Joe te wachten. ‘Hoe gaat het met haar? Slaapt ze nog?’ vroeg Joe nerveus. ‘Nee, ik heb met haar gepraat.’ Zei Nick. Joe reed weg, ‘Ga weg! Echt? Wat zei ze?’ Riep Joe uit. ‘Ze heeft veel pijn en ze was blij dat ik langs kwam.’ Zei Nick met een rood hoofd. ‘O mijn god! Is mijn kleine broertje een beetje verliefd?’ riep Joe uit. ‘Ik? Echt niet!’’ Zei Nick. ‘Awh! Kom op! Niet liegen tegen je grote broer!’ Zei Joe grijnzend. Joe bewoog zijn wenkbrauwen op en neer en keek Nick nog steeds grijnzend aan. Nick keek naar Joe en begon een klein beetje te lachen. Voor het eerst deze laatste twee dagen voelde Nick zich opgelucht, alleen al omdat hij met Jessica gesproken had. ‘Ja! Mijn broertje is verliefd!’ Riep Joe die voor hun huis stopte. ‘Kop dicht!’ Zei Nick. ‘Oeh ja, je hebt gelijk. Frankie flipt als hij dat hoort.’ Zei Joe. Stilletjes liep Nick naar boven en ging op zijn balkon zitten. Hij zat met zijn gitaar in zijn handen het deuntje te spelen, van het liedje die hij geschreven had. ‘Mooi hoor!.’ Zei Joe die naast hem kwam zitten. ‘Dank je.’ Zei Nick. ‘Dus… Hoe ga je het aanpakken?’ Vroeg Joe. ‘Wat aanpakken?’ Vroeg Nick. ‘Nou, hoe ga je Jessica vertellen dat je hopeloos verliefd op haar bent.’ Zei Joe. ‘Ik weet het niet.’ Zei Nick. Toen kreeg Joe een idee. Hij grijnsde naar Nick en keek naar de gitaar die Nick vast had.