Hoofdstuk 15 - Missing

Nick pov
Nick werd wakker, hij had de hele nacht gedroomd over die vreemde brief die zijn vader opende. Hij was vastberaden om te vragen wat er in stond. Gisteravond had hij het ook met Joe en Kevin besproken, hun hadden het ook gemerkt. Hij trok een vest aan en liep zijn kamer uit naar de keuken. Daar zat Joe al, Kevin was gisteravond naar Danielle gegaan. Frankie kwam ook binnengelopen en laadde zijn bord vol. ‘Hé, waar is Jessica eigenlijk?’ Vroeg Frankie. ‘Ik weet niet, ik heb haar gisteravond ook al niet gezien.’ Zei Joe. ‘Jij wel Nick?’ Vroeg Frankie. Nick schudde zijn hoofd, nu werd hij ook een beetje bezorgd. ‘Slaapt ze niet gewoon?’ Vroeg Joe. Frankie schudde zijn hoofd. ‘Hoe weet jij dat nou?’ Vroeg Joe. ‘Ik kijk elke ochtend even terwijl ze slaapt.’ Zei Frankie met een rood hoofd. ‘Oh! Doe dat niet!’ Zei Nick boos. ‘Rustig man!’ Zei Frankie. ‘Oké, we gaan zoeken!’ Zei Joe. Ze splitsten op en zochten in elke kamer, zelfs in de tuin. Nick liep naar de badkamer, daar zat Frankie die een kastje opende. ‘Frankie, ze zit echt niet in het badkamerkastje.’ Zei Nick. Ze konden haar niet vinden. ‘We vragen het pap!’ zei Joe. Ze renden naar het kantoortje van hun vader en klopten aan. ‘Ja?’ vroeg Paul. ‘Pap! Je moet ons vertellen waar Jessica is!’ Zei Frankie. ‘Uhm… Ik kan het niet vertellen. Jullie moeten wachten.’ Zei Paul serieus. ‘Maar waarom? Is er wat met haar?’ Vroeg Nick. Paul sloot de deur en de jongens zuchtten. ‘Waarom doet hij zo vreemd?’ dacht Nick. Hij liep naar Jessica haar kamer. Haar bed was netjes op gemaakt. Hij ging op haar bed zitten en staarde naar de muur met foto’s. ‘Waar ben je Jessica?’ Zei hij zachtjes. Er moest een link zijn, tussen het vreemde gedrag van zijn ouders, het gedrag van Jessica en die vreemde brief. Hij stond op en liep dichter naar de foto’s op de muur. Hij bekeek de foto van hun tweetjes. Hij leunde zijn voorhoofd tegen de muur aan. Kon het zijn dat hij verliefd was? Hij kon het zelf bijna niet geloven. Hij pakt een gitaar en ging weer op haar bed zitten. Al starend naar de foto schreef hij een liedje. Na een paar uur denken en spelen op zijn gitaar hoorde hij iemand over de gang lopen. ‘Ja, ik zal het ze vertellen.’ Zei zijn vader. ‘Jongens! Naar beneden nu!’ Riep Paul. Nick liep naar beneden, niet wetend wat hij verwachten moest. Hij ging naast Joe en Frankie op de bank zitten. Zij vader ging voor hun, aan de andere kant van de tafel staan. Serieus keken ze elkaar aan, het was doodstil. Hij begon te praten. ‘Uhm… Ik moet jullie iets vertellen, het gaat over Jessica…’