Hoofdstuk 5 - De Rondleiding

‘Nou, jullie zijn natuurlijk al beneden langs de balie gekomen, en hebben de eetzaal gezien!’ De laatste woorden kwamen lachend uit Lacy’s mond. ‘Dus, wat willen jullie graag zien?’ Vroeg Jessica. ‘Uhm… Wat is er allemaal?’ Vroeg Kevin. ‘Nou, we hebben onze slaapvertrekken, de amusementenhal en het leslokaal.’ Zei Lacy. ‘Oeh! Ik wil alles zien!’ Zei Joe die voorop marcheerde door de gang. Ze openden een grote deur die leed naar hun leslokaal. ‘Hier hebben we het hele jaar les.’ Zei Jessica. Nick keek naar de oude tafeltjes, het lokaal was zeker wel aan vernieuwing toe. ‘Het hele jaar?’ Vroeg Joe. ‘Ja, behalve in het weekend natuurlijk.’ Zei Lacy. Ze liepen verder naar de amusementenhal. Enthousiast opende Kevin de deur, die blijkbaar flipperkasten en gokmachines verwachte. In plaats daarvan stond er een oude piano, een gammele tafeltennis tafel en een tafel met wat bordspelletjes. ‘Owh...’ Zei Kevin teleurgesteld. ‘Ach ja, het is niet veel maar je moet toch iets te doen hebben in het weekend.’ Zei Jessica. Nick was verbaasd, dat ze elke week dit zelfde leventje leed. ‘Iemand mee naar de slaapvertrekken?’ vroeg Jessica. Maar de aandacht van Kevin en Joe was ze al kwijt ze waren al druk bezig met het spelen van een potje tafeltennis. Nick liep als enigste achter Jessica aan door de grijze gangen. ‘Ondanks, dat alles best oud is. Geloof ik dat je hier best wel lol kunt hebben…’ Nick zijn zin stopte toen de deur naar de slaapvertrekken open ging. Er stonden ongeveer twintig bedden in twee rijen tegen de muren aan. Alles was grauw aangekleed. ‘Wow!’ Zei hij zachtjes. ‘Ach ja, het is niet veel. Maar het kan soms best gezellig zijn.’ Zei Jessica die glimlachend naar haar bed toe liep. Haar bed stond vlak naast het raam. Nick ging naast haar op bed zitten en keek uit het raam. ‘Mooi uitzicht hè?’ Zei Jessica. ‘Ja, best wel.’ Zei Nick die naar buiten staarde. ‘Ik ben blij met mijn plekje, zo kan ik elke avond door het raam naar buiten kijken, kijk maar! Je kan de maan en de sterren zien!’ Zei Jessica enthousiast. Nick knikte, terwijl hij dacht aan zijn slaapkamer, bijna net zo groot als deze zaal met een joekel van een raam, waar je uitzicht hebt over de hele stad. ‘Hoelang woon je hier al?’ Vroeg Nick. ‘Sinds dat ik vijf was, ik herinner me niet zoveel meer van mijn ouders, mijn moeder is gestorven bij mijn geboorte en mijn vader is overleden aan leukemie.’ Zei ze zachtjes. Nick voelde de drang om een arm om haar heen te slaan, maar hij was te nerveus om dat te doen. ‘Wat erg voor je.’ Zei Nick zachtjes. Jessica knikte even. Ze staarden uit het raam voor een tijdje. ‘Wil je een keer mijn huis zien?’ Vroeg Nick. ‘Echt waar?’ Vroeg Jessica. ‘Ja, natuurlijk. Je kunt Lacy wel meenemen.’ Zei Nick. ‘Owh wat geweldig!’ Zei ze. ‘Jessica, kan ik even met je praten?’ Vroeg een stem achter haar in de deuropening.

Jessica keek om, het was Julie. ‘Ja, natuurlijk. Ben zo terug’ Zei ze tegen Nick. Nick knikte even en zag hoe Jessica de slaapzaal verliet. Ze verscheen weer even langs de deuropening. ‘Je mag rustig even rondkijken hoor.’ Zei Jessica die weer weg ging. Nick staarde nog even naar de maan. Hij keek op haar nachtkastje, er stond een foto van haar en Lacy. Ook stond er een wekker en een glas met water. Hij opende de la. Er lagen een aantal boeken in, boeken die hem helemaal niet bekend voor kwamen. Waar heeft ze haar kleren dan? Dacht hij bij zichzelf. Hij knielde neer en keek onder haar bed, daar stond een kist. Hij keek er even naar. Hij schoof het terug, hij zou zich te schuldig voelen als hij in de kist zou gaan rommelen. Hij besloot weer terug de gang op te lopen richting de amusementenhal. Hij liep langs een aantal deuren, een daarvan stond op een kier. ‘We hebben gewoon niet genoeg geld!’ riep een stem die hem bekend voor kwam. Nick loopte snel door. Toen hij bij Joe, Kevin en Lacy aankwam waren ze nog druk bezig met het potje tafeltennis.