Hoofdstuk 4 - De Eetwedstrijd

‘Jessicaaaa!!!’ Schreeuwde een stem luidkeels achter haar. Jessica draaide zich om. Het was Joe, die door de kantine schreeuwde. Ze zag de jongens om hun heen kijken waarschijnlijk op zoek naar haar. Lacy kwam naar haar toe gerend, niet wetende dat de Jonas Brothers in de eetzaal liepen. ‘Jess! Volgens mij komen ze via die kant….’ Ze verbrak haar eigen zin doordat ze naar de kant keek waar ze zelf naar toe wees. Daar stonden ze, alle drie! ‘Uhhuhuhh…’ stamelde Lacy. De drie jongens liepen naar hun toe. ‘Wie van jullie is Jessica?’ Vroeg Kevin grijnzend. Langzaam stak Jessica haar hand omhoog, net alsof ze een antwoord moest geven aan de leraar. ‘Oké dan!’ riep Joe blij. Kevin en Joe pakten beide armen van Nick vast en duwden hem recht voor haar neus. Jessica schrok een beetje van de snelle actie. ‘Uhm… Ik- zou je nog… weer zien.’ Zei Nick, die simpelweg niet wist wat hij moest zeggen. Jessica knikte, ‘Ja, en je hebt je broers meegenomen.’ Zei ze met een glimlachje. Ze was doodnerveus, waarom? Geen idee. ‘Dit is Lacy.’ Zei Jessica om een stilte te voorkomen. ‘Oh, leuk je te zien.’ De jongens schudden haar een hand. ‘Etenstijd!’ Schreeuwde iemand vanuit de keuken en er klonk een bel. ‘Etenstijd?’ Vroeg Joe vrolijk. Lacy en Jessica knikten. ‘Oh, lekker! Kunnen we mee eten?’ Vroeg Kevin. ‘Tuurlijk’ Zei Lacy vrolijk. Ze gingen aan een tafel zitten en wachtten tot iedereen zat. Eerst gingen ze met z’n allen bidden. ‘Oké, laat het eten maar komen!’ Zei Joe enthousiast. ‘Het eten komt niet naar jou! Je moet het ophalen! Bij die counter daar!’ zei Lacy lachend terwijl ze naar de hoek van de etenszaal wees. Joe volgde haar wijzende vinger. Hij keek naar de counter, waar inmiddels een lange rij stond. ‘Jippie!’ Riep Joe sarcastisch. ‘Ik eet alles op!’ Riep Kevin die naar de counter sprintte. ‘Niet als ik er eerder ben!’ riep Joe die de achtervolging inzette. ‘Kom op!’ zei Lacy vrolijk tegen Nick en Jessica die nog steeds aan tafel zat. Toen Jessica en Nick opstonden waren Kevin en Joe al weer terug met een dienblad met torens van eten. Nick schudde lachend zijn hoofd. ‘Hebben ze altijd zo’n honger?’ Vroeg Jessica lachend. Nick knikte, ‘Ze maken er altijd een wedstrijdje van.’ Zei Nick terwijl ze achterom naar de tafel keken waar Joe en Kevin zaten. Ze liepen langzaam in de rij langs de counter. ‘Ik wist niet dat je hier woonde.’ Zei Nick rustig. ‘Natuurlijk wel, ik heb je toch het adres gegeven?’ Zei Jessica. ‘Ja, maar… ik bedoel…’ Stamelde Nick. ‘Hier? Tussen al deze andere kinderen? Zonder ouders? Zonder huis?’ Zei ze somber. Nick knikte. ‘Heb je helemaal geen familie?’ Vroeg Nick terwijl hij een appel op zijn dienblad legde. ‘Nee, maar ik heb Lacy. Ze is net als familie voor mij.’ Zei Jessica met een flauw glimlachje. ‘Ja, ze is inderdaad een goede vriendin.’ Zei Nick. Ze glimlachten even naar elkaar en liepen verder. ‘Zal ik jou en je broers even rondleiden straks na het eten?’ Vroeg Jessica. ‘Oké’ zei Nick. Ze liepen weer terug naar hun tafel waar Lacy Joe en Kevin aan het aanmoedigen was. Joe lag op dit moment voor met hun laatste bord. Er kwamen meer mensen omheen staan. Iedereen begon luid te joelen. Lacy stootte een jongen aan die ook aan het toekijken was. ‘He John! Wedden om een afwasbeurt dat Joe wint?’ Schreeuwde Lacy over het gejoel heen. De jongen knikte. ‘Die staat!’ Zei John terug. ‘Afwasbeurten?’ Vroeg Nick. ‘Ja, zo maken we weddenschappen hier!’ riep Jessica lachend die zich focuste op de eetwedstrijd tussen Joe en Kevin.

Kevin keek om zich heen. ‘Afwasbeurten?’ Dacht hij weer in zichzelf. Waarom wedden ze om afwasbeurten? Maar toen drong het tot het door, hij was niet meer in het luxe leventje van een popster. Maar in een tehuis, waar ze wedden om afwasbeurten in plaats van geld, waar ze allemaal dezelfde kostuums dragen en waar ze altijd alles samen moeten doen. ‘Wat is hier gaande?’ schreeuwde een vrouw door de eetzaal. Het gejoel hield op en Kevin en Joe keken met hun mond nog vol eten op wie zo hard schreeuwde. ‘Allemaal terug naar jullie plaatsen!’ Riep de vrouw. Toen iedereen weer op hun eigen plek zat focuste de vrouw zich op Lacy en Jessica en het drietal. ‘Dus… We hebben bezoek!’ Zei de vrouw. ‘Julie, uhm… ik…‘ Jessica wist niet hoe ze de zin af moest maken. Nick herkende de vrouw van het park. ‘Eet jullie eten maar op, laat ze alles even zien en stuur ze dan maar weer naar huis.’ Zei de vrouw. De meiden knikten en ze begonnen hun eten op te eten.