Hoofdstuk 15 - The End!

Eragon p.o.v

Achter hem klonk een geluidje. Hij keek snel om wie er achter hem stond. Het was Megan, ze stond in de deuropening met haar mond open hem aan te gapen. Hij zakte door de grond van schaamte. Hij wist niet wat hij moest doen. Ze had natuurlijk alles gehoord wat hij zij! Nerveus stond hij op en vroeg: 'W-wat doe jij hier?' Megan schraapte haar keel en zei kalm: 'Je was je zwaard vergeten'. Megan liep naar het toe en ging nast het plekje waar hij zonet nog zat zitten. Eragon ging weer op zijn plekje zitten. Zachtjes vroeg hij: 'Dat had je gehoord zeker?' Megan knikte en keek naar de hemel. 'Nou, ik dacht aan alles wat jij zei, over wanneer je wel of niet verliefd op iemand was. En ik dacht, ik wil altijd bij jou zijn, zonder jou is het mijn leven het niet meer waard om verder te gaan.' Kraamde Eragon er stotterend uit. Megan keek Eragon aan. 'Eragon, kijk eens achter je in de boom.' Zei Megan. Eragon las de letters die Megan in de boom had gezet. 'ik heb gelogen Eragon, die woorden daar onder jou naam hebben een hele andere betekenis dan wat ik jou had wijs gemaakt'. 'Wat betekend het dan?' Vroeg Eragon. Megan glimlachtje naar hem ze kwam steeds dichterbij tot haar lippen naast zijn rechteroor hingen. Zachtjes fluisterde ze: 'Ik hou van jou...' Ze trok haar hoofd terug en zachtjes kuste Eragon haar.