Hoofdstuk 10 - Bloesemblaadjes

Megan liep langs het mooie meertje waar ze nog gezwommen had met Eragon. Hoe meer ze aan hem denk hoe elendiger ze zich voelt. Ariana is op zoek naar een dichtbij liggend dorpje om te overnachten. Over een kwartiertje zou ze weer terug zijn hadden ze afgesproken. Ze had haar schoenen uit gedaan, zodat ze lekker met haar tenen het warme kon voelen. Ze werdt gevolgd door allemaal bloesemblaadjes. Ze was zo verward dat ze haarzelf wou opvrolijken met bloemblaadjes. Ze ging op het verhoogde rotsje staan en sloot haar ogen. Ineens hoorde ze geritsel achter haar in de bosjes en gleed uit. Ze viel weer in het ijskoude water, maar deze keer spartelde ze niet. Ze bleef rustig onder water hangen en keek naar het oppervlak. 'Wat als ik nou gewoon nooit meer boven water kom? Dacht ze. Maar toen dacht ze aan Ariana en stak haar kop direct weer boven water. Ze had het niet verkeerd, ze had inderdaad iets gehoord. Uit de bosjes verscheen een hele lelijke reusachtige man met blauwe stippen op zijn hoofd. 'Een urgal' dacht ze direct. 'Ik kom!' hoorde ze in haar hoofd en er klonk een luid geraas boven haar. Ariana vloog naar beneden en greep de urgal en gooide hem tegen een boom aan. De urgal was op slag dood. 'Dankje', zei Megan tegen Ariana. Maar er was nog een probleem, meerdere urgals verschenen uit de bosjes. Ariana werdt woedend en begon vuur te spuwen. Megans mond viel open, 'Yes! je spuwd vuur!' Schreeuwde ze uit. Zelf rende ze naar haar tas en greep haar zwaard naast haa tas weg. Ze ging het gevecht aan met een urgal en makkelijk was het niet!. De urgals die met Ariana aan het vechten waren hadden touwen over haar geslingerd en hielden haar in bedwang.