Hoofdstuk 9 - Een gekerfde betekenis

Eragon p.o.v

Eragon schrok wakker, er stond een donker figuur naast zijn bed die hem wakker schudde. 'Help me, help me toch' Zei het donkere figuur. Eragon opende zijn ogen wijd open en ging een stukje opzij zodat hij de man in het maanlicht kon zien, 'Jij bent Megans vader!' zei Eragon. 'Ja, ik ben het. Asjeblieft je moet me helpen! Megan is weg!' Die laatse drie woorden galmden dor zijn hoofd. Snel sprong hij uit bed terwijl hij zich klaar maakte voor vertrek. 'Enig idee waar ze heen is gegaan?' Vroeg Eragon instinctief. De man schudde zijn hoofd, 'Blijkbaar heeft ze gewacht tot ze Ariana kon berijden.' Eragon was klaar, 'oke, jij zoekt het dorp en alle omliggende gebieden af en ik zoek op de verre afstanden' Zei Eragon tegen de bezorgde vader. De man knikte en rende de kamer weer uit. 'Saphira, ontmoet me bij de grote eik' Zei hij tegen Saphira in zijn hoofd. snel rende hij gewapend het kasteel uit richting de grote eik. Saphira was er nog niet, snel klom hij het trappetje op en keek rond de eik op het plateau. Maar er was niets te zien. Boos sloeg hij met zijn vuisten tegen de eik aan, hij keek naar voren en zag zijn eigen naam staan, hij herkende het meteen. Hij had het er immers zelf ingekerfd. Maar zijn oog merkte nog iets op: 'im meleth lle
Megan'

Stond onder zijn naam gekerfd, hij had echt geen idee wat het betekende. Hij hoorde het gezwiep van op en neer wiegende vleugels. Snel sprong hij vanaf het plateau op Saphira. 'We moeten overal zoeken Saphira!' Schreeuwde hij. Saphira gaf een luidde brul en steeg op.

De hele nacht vlogen ze door zonder dat Eragon er ook maar een keer over piekerde om in slaap te vallen, maar gelukkig begon de zon al op te komen en kon je alles beter zien.