Hoofdstuk 8 - Het is de enige plek geworden

Eragon p.o.v

Eragon keek op de klok, het was nog maar zes uur s' morgens, hij had letterlijk en figuurlijk geen oog dichtgedaan. Snel stond hij op en hees zichtzelf in zijn schone kleren. Hij liep de grote trap af en liep door de tuindeuren heen. 'Saphira, kun je komen?' dacht hij in zichzelf. Nog geen minuut later landde Saphira voor hem neer. 'Eragon, je moet haar zoeken, uitleggen dat je het niet zo bedoelde, ze is thuis aan het werk'. 'De broodjes brengen!' om zeven uur brengt ze altijd de broodjes. Hij nam afscheid van Saphira en rende naar de keuken. Maar om kwart over zeven kwam er nog niemand. Teleurgesteld liep Eragon weer de keuken uit naar de voordeur. Daar lagen om het hoekje een grote mand met broodjes. Hij raapte de mand op, terwijl hij naar de keuken liep dacht hij aan de eerste twee keer dat ze haar tegen kwam. Eenmaal in de keuken aangekomen pakte hij een broodje en liep door de voordeuren het kasteel uit. Terwijl hij zijn broodje heerlijk oppeuzelde liep hij langs de winkeltjes. Hij stopte voor de kleine bakkerij op het hoekje van de straat. Hij opende de winkeldeur waardoor er een belletje begon te rinkelen door de winkel heen. Er verscheen een man achter de balie. 'Wat moet jij hier?' Vroeg de man boos. Eragon was nerveus, 'Ik wil graag met uw dochter praten'. Eragon vondt het gezicht van de man al boos, maar nu vertok zijn gezicht helemaal dat het zelfs een beetje eng werdt. 'Zeg, hoe durf jij over haar te spreken! Ik weet niet wat jij voor streken met haar hebt uitgehaald, maar reken er maar op dat je haar nooit weer zult spreken, hoor je me? Nou, koop je brood of verdwijn uit mijn zaak!'. Eragon sloeg zijn ogen neer en liep somber de bakkerij uit. 'Met hem valt ook geen goed woord te praten' dacht hij bij zichzelf.

De dagen vlogen voorbij, hij had haar vanaf het balkon broodjes zien brengen naar het kasteel. Dat was het enige nuttige ding wat hij deed op een dag. Kijken hoe de dochter van de bakker de broodjes kwam brengen.

Na een paar dagen bekeek Eragon haar ook al op het trainingsveld, waar ze samen met Ajihad en Ariana aan het leren vliegen was. Eragon vluchtte zich door het kasteel heen opweg naar het trainingsveld, maar toen hij net bij het trainingsveld aankwam steeg Megan op en vloog de lucht in. Ajihad liep richting Eragon. 'Ze doet het erg goed' zei Eragon tegen Ajihad. Ajihad ging naast Eragon staan, 'ja,ze doet het zo vaak ze kan. In de lucht is de enige plek war ze kan nadenken en zih echt blij kan voelen. Zei ze tegen mij' Eragon keek naar Ajihad vanwege zijn woorden die hij net had uitgesproken. 'Ik herken het,' zei Eragon. 'Nee, Eragon. Bij haar is het de enige plek geworden waar ze blij kan zijn. Zo is het niet altijd geweest'. Ajihad maakte zijn laatste zin af terwijl hij terugliep naar het kasteel. Eragon plofte neer op de grond, met zijn handen in zijn haar zuchtte hij diep. hij dacht diep na, 'Hoe kon het toch dat die ene woordjes die hij had gezegt zoweel schade hadden aangericht?!'