Hoofdstuk 5 - Ben je klaar voor wraak?

Megan p.o.v

Na nog wat leuke magische trucjes te oefenen hebben ze maar besloten om het gebied te verkennen. Saphira en Ariana gingen een eind vliegen boven de bossen. Samen liepen Eragon en Megan het bos in richting een meer. Megan genoot van de felle zon op haar gezicht, 'Dus... Waarom wou je hier zo graag heen?' Eragon lachte en ging boven op een platte rots boven het meer staan. Megan ging naast hem staan, 'Nou?'. Op het gezicht van Eragon verscheen een brede lach terwijl heel voorzichtig naar achteren schuifde. 'Zodat ik dit kan doen!' Schreeuwde hij lachend. Voor Megan het door had werdt ze supersnel opgetild en in het water gesmeten. het water was ijskoud bij de eerste aanraking. Hoestend en proestend kwam ze even boven en dook meteen weer onder. Ze deed net alsof ze nog steeds druk bezig was met het boven water komen, 'Wraak, dacht ze bij haarzelf. Ze bleef onder water en beweegde haar armen en benen wild heen en weer. Bezorgd leunde Eragon over de rots heen, 'Megan! Pak mijn hand!' Schreeuwde hij angstig. Na een paar pogingen om Eragons hand vast te pakken was ze weer boven water. Even maakten ze oogcontact, Eragon keek verbaasd toen Megan angstige gezicht veranderde in een breed lachend gezicht. Ze hadden nog steeds elkaars handen vast, 'Eragon, ben je klaar voor wraak?' vroeg Megan lachend. Eragon keek haar onbegrijpend aan. Megan trok zo hard als ze kon aan zijn hand terwijl zij zich onder water liet vallen. al gillend viel Eragon achter Megan aan het koude water in. Lachend kwamen ze weer boven water. Ze zwommen naar de zijkant en gingen op het puntje van de rots zitten terwijl megan haar haar uitwrong,'Dus, nu we klaar zijn met onze wraakacties, wat gaan we nu doen?' Vroeg Megan aan Eragon. 'We moeten weer naar huis, Ariana is nog niet sterk genoeg om een rijder haar te laten besturen. En bovendien, vanavond is het feest'. Zei Eragon enthousiast. ''Feest?' Vroeg Megan. Eragon lachte, 'Ja, feest. Mijn verjaardag is vandaag. Megan glimlachte, 'Oh, gefeliciteerd!' Ze vondt het erg jammer dat ze geen cadeautje voor hem had. Op hun weg terug kwamen Saphira en Ariana boven hun vliegen. De terugreis zat Megan weer bij Eragon achterop, Ariana was immers nog niet sterk genoeg om een rijder te dragen. Toen ze eindelijk terug waren landden ze net buiten het dorp, vlakbij het kasteel. Ze namen afscheid van Ariana en Saphira en Eragon zei: 'Megan, volg mij.' Megan liep nieuwsgierig achter Eragon aan. Nu klommen ze een klein trappetje op, die langs een grote eik naar boven ging. Eenmaal aangekomen boven het bladerendek keek ze haar ogen uit. het was een soort plateau met uitzicht op het hele dorp, aan de andere kant had je uitzicht over de bergen en de bossen. het plateau was rond de eik gebouwd. 'Wauw!' Ze keek naar het prachtige uitzicht op het dorp dat overal verlicht was. Ze liep nog een rondje om de eik heen, ze zag iets raars in de boom. 'Eragon' Zei ze hardop. blijkbaar had Eragon zijn eigen naam in de eik gezet. 'Ik moet gaan, je kan hier gerust blijven als je wilt. Je moet me alleen een ding beloven, mijn plekje niet veraden.' Zei Eragon glimlachend. Ze nam afscheid van Eragon en kon hem zien vanuit de boom, opweg naar het kasteel. Ze ging op de rand zitten en leunde tegen de stam aan. Rustid kon ze over alles na denken. Ze liep naar de boom en begon wat onder zijn naam te kerven. Toen ook Megan de boom verliet stond er:'

'Eragon

im meleth lle
Megan


Megan liep door het dorp heen. 'Waar ging Eragon eigenlijk heen?' dacht ze bij haarzelf. 'Het feest!' Zei ze hardop. Voorzichtig deed ze de deur van de bakkerij open en rende zachtjes de trap op. haar vader sliep uiteraard al lang, hij moest immers ook weer vroeg opstaan. Zachtjes trok ze haar kast open, ze zocht door haar hele kast heen naar de perfecte jurk.