Hoofdstuk 3 - Wauw!

Megan p.o.v

'Waar gaan we eigenlijk heen?' Vroeg Megan. Eragon lachte, 'Haha, dat zie je vanzelf'. Ze landden bij een groot meer, ze stapten af en zochten en goed plekje op om hun spullen neer te leggen. Achter het meer kon je practige bergen zien. ''Dus.. Kun je omgaan met een zwaard?' Vroeg Eragon. Megan keek nerveus, 'Nou nee, wel met messen, Haha!'. Eragon trok zijn zwaard en gaf hem aan Megan. Eragon legde een paar technieken uit en Megan probeerde ze zo goed mogelijk na te doen. Na een uur of twee kwam er enig succes uit. 'Kom maar op oudje!' Schreeuwde Megan tegen Eragon terwijl ze met stokken aan het vechten waren, omdat ze maar een zwaard hadden. Maar om het realistischer te maken hadden ze punten op de stokken gemaakt. 'Oudje?' Vroeg Eragon. Megan lachte hem uit, 'Ja, oudje ja!'. Eragon stopte even, 'Ik ben zeventien, het scheelt maar een jaar tussen ons!'. Megan sloeg zijn zwaard naar beneden en dreef hem achteruit tegen een boom aan. Ze liep weer naar achteren en zei: 'Kom maar op dan!'. Ze brak de stok in twee stukken. al voordat Eragon een stap vooruit zette voelde hij twee snelle windvlagen vlak langs beide zijden van zijn hoofd. De twee gebroken stukken van de stok stonden naast zijn gezicht in de boom waar hij tegen aan leunde. Ze trilden nog een beetje. Eragon keek een beetje bang, maar vooral verbaasd. Megan liep naar de plek waar Saphira met haar draakje aan het spelen was. Eragon liep achter haar aan, 'Ik-, Ik kan niet geloven dat je zojuist die stokken, ja die stokken daar! Naar me toe gooide! Wat als je me geraakt had?!' Hij praatte erg geshockeert. Megan lachte even, 'Maar ik heb je toch niet geraakt?' Ze ging op de grond zitten. Eragon ging tegenover haar zitten tegen Saphira aan. Eragon zocht naar hout om een kampvuur te maken terwijl Megan de dekens pakte. Na een paar minuten hadden ze een kampvuur aan gekregen. Langzamerhand viel Megan in een diepe slaap. 'Megan! Megan! Wordt wakker! Je draak is getransformeerd!' hoorde ze zwakjes. Ze deed haar ogen open en ze zag Eragon verbaasd naar links kijken. haar hand brandde, van haar hand keek ze naar de richting waar Eragon naar keek. Voor haar stond een reusachtige draak met prachtige zilveren vleugels en een reusachtige staart. Megan stond verbaasd op terwijl ze naar de draak toe liep. Ineens begon er een stem in haar hoofd klinken, 'Ik ben Ariana, en jij bent mijn rijder'. het leek van de draak te komen, 'hoe kan ik je zomaar horen?' Vroeg Megan zich af. 'We kunnen met elkaar communiceren in onze gedachten', antwoorde Ariana. 'Wauw!' Zei Megan terug.