Hoofdstuk 1 - Amin sinta lle?

Megan p.o.v

Megan pakte de laatste broodjes van het rooster en stopte ze in een grote mand. Ze legde er een doek overheen en deed voorzichtig de deur open. Ze wou niemand wakker maken, dat is logisch want het was bijna zeven uur s' morgens. Toen ze de bakkerij uit was keek ze naar boven door een raam op de bovenverdieping. Ze zuchte, eindelijk had ze haar vader een keer laten slapen. Ze richte zich weer op het pad voor haar en liep richting het kasteel waar de leider van de Varden woont samen met zijn dochter. Ze was altijd al een beetje bang geweest voor Ajihad. Maar zo langzamerhand was ze wel gewend geraakt, ze moest namelijk elke ochtend brood naar het kasteel brengen. De zon begon te schijnen op haar gezicht. Ze schrok, 'Kwam de zon nu al op?' Snel rende ze naar het kasteel, bang dat ze te laat zou komen. Ze beukte de deur open en rende richting de keuken. 'Bonk!' Ze schudde haar hoofd en keek om haar heen. Daarna keek ze omhoog toen ze besefte dat ze op de grond lag. Er stond een jongen voor haar, hij had wild blond haar en hij had de broodmand in zijn rechtehand. Hij kwam haar ergens bekend voor. 'Tennon anim, Amin sinta lle?' zei ze tegen de jongen. De jongen hielp haar omhoog terwijl hij zei: 'Wat?!' Oh, sorry. Ik praat meestal elfs met mijn vrienden en mijn vader.' Zei ze zachtjes tegen de jongen. De jongen lachte naar haar, 'geeft niet, wat zei je eigenlijk?' Megan lachte, 'Of ik je ergens van kende.' De jongen lachte weer, 'Dat zou best een kunnen, zegt de naam Eragon je iets'? Megan schrok toen hij zijn naam zei. 'Oh, jij bent de drankrijder!' Zei ze met open mond. De jongen knikte en liep een rondje om haar heen, 'Eens zien, mand met brood, mooi bruin haar met meel erin, jij bent vast de dochter van de bakker?!' Megan knikte lachend en zei: 'Ik ben- ... 'Eragon! Eragon!' klonk er door de gang. Er kwam een meisje aangerend. al hijgend spark ze tegen Eragon: 'Ik-, ik, heb een nieuw ei gevonden!'. Eragon keek verbaasd en vroeg: 'Arya, Waar is het?'. 'Ergens in de Varden, ik heb het gisteren hierheen gestuurd, ik heb het gekocht van een dwaas op de markt. Hij dacht dat het een steen was. En toen zag een dienaar van de koning het dus heb ik het snel hierheen gestuurd.' zei ze uitgehijgd. Arya begon al richting de grote zaal te rennen. Net voor Eragon wou wegrennen stopte hij en keek om naar Megan, 'Ik hoop dat ik je snel weer zie'. Megan kreeg kriebels toen hij even naar haar lachte. Ze keerde om terwijl Eragon achter Arya aanrende. Ze legde de broodmand op de keukentafel en liep het kasteel weer uit. Inmiddels waren er al kinderen aan het spelen buiten en de marktverkopers waren hun kraampjes aan het opzetten. Ze deed de deur van de bakkerij open en hing de kleden voor de winkel op. Ze legde alle broden buiten op de plank en hing de bordjes op. De eerste klanten kwamen al binnen, toen ze weer weg waren liep ze weer naar buiten om te kijken welke broden ze bij moest vullen. Ze tilde een brood op en schrok. Er lag een soort van zilverkleurige steen. Ze pakte het op en voelde eraan. Het voelde warm aan, ''Da's gek!' Zei ze. Ze nam het mee naar binnen en legde het op haar nachtkastje boven.