Deel 14

Terug in de leerlingenkamer keek Diana even naar de anderen, die druk bezig waren. Ze zouden Diana vast niet missen. Ze liep naar buiten. Eigenlijk wou ze even naar een binnenplaats ofzo, waar ze rustig kon zitten lezen, maar ze wist even niet waar ze heen moest. Wacht, zat er vlakbij de grote zaal niet een? Richting het trappenhuis dan maar.
Diana kwam maar weinig mensen tegen op de gang. De meesten waren natuurlijk al in de leerlingenkamer. Ze besloot om niet naar het plein bij de grote zaal te gaan, maar om naar een nieuwe plek te zoeken. En dus ging ze bij het trappenhuis de andere kant op.
Het liep best wel prettig in het kasteel, het begon buiten een beetje donker te worden, maar binnen brandden de fakkels aan de muren. Soms kwam ze in een donkere stille gang, dat was best wel griezelig. Diana durfde zelfs te zweren dat een van de harnassen haar een stukje had gevolgd. Uiteindelijk vond ze een mooi plekje. Het was een vrij ruime binnenplaats, bezaaid met kleine struikjes, en hier en daar een klein bankje. Diana ging daar zitten, pakte haar boek, en begon met lezen. Basistransfiguraties: Hoe doe je het? Ja, dacht Diana, hoe doe je dat eigenlijk?
Ze las door, en bleef lezen totdat het behoorlijk donker werd, en vrij koud, en besloot ze maar weer terug te gaan. Het was best griezelig hier. Dit hele gebied leek wel een groot, donker doolhof van gangen. Diana liep, en liep, zonder een flauw idee te hebben waar ze was. De harnassen die verspreid stonden in de gangen, verplaatsten en Diana had het akelige gevoel dat ze haar in de gaten hielden. Ze liep haastig door, tot ze bij een kruising van twee gangen kwam. Ze had echt geen flauw idee welke kant ze op moest.
“Waarom zetten ze niet overal bordjes neer voor de route naar de leerlingenkamer van Ravenklauw?” jammerde Diana wanhopig. Waarom was ze dan ook in haar eentje weg gegaan? Ze hoorde gekletter achter zich, draaide zich om en zag een harnas, het kwam dichterbij, dichterbij, strekte een arm uit. Diana keek angstig naar de lege helm, tot ze besefte dat hij wees. Hij wees naar rechts. Verbaasd, maar opgelucht ging ze de rechtergang in, die tot haar grote, geweldige opluchting naar het trappenhuis leidde. Vanaf hier wist ze de weg wel, en binnen een paar minuten stond ze weer in de leerlingenkamer.
Toen ze eenmaal hier was vroeg ze zich af waarom ze eigenlijk zo bang was geweest. De leerlingenkamer was iets voller dan eerder die avond, en de meesten waren bezig met huiswerk, of speelden spelletjes. Kate had nog steeds een tafel voor zichzelf, en Diana ging bij de anderen zitten, die bezig waren met huiswerk, en tegelijkertijd chocokikkers aten. Toen het half tien was, besloten ze dat ze maar naar bed gingen. Kate, die al eerder naar bed was gegaan, sliep al. Alice, Rose, en Megan bleven nog even praten, maar Diana deed maar half mee. De anderen waren heel aardig, maar ze waren gewoon jonger. Dat zou het wel zijn, het leeftijdsverschil.
Na wat voor Diana een hele lange dag leek, ging ze eindelijk naar bed. Onvoorstelbaar dat ze diezelfde ochtend nog in Nederland was, nog naar school was geweest. Met een grote glimlach op haar gezicht, viel ze in slaap.