One

Onopvallend leunde ik tegen het dranghek naar perron 9 3/4. Ik hoorde het fluitje en liep snel de trein in. Ik begon snel naar een lege coupé te zoeken. Toen ik halverwege de trein was vertrok de trein, ik wou tegen de deur leunen om niet te vallen maar in plaats daarvan viel ik voor de voeten van Leo Jordaan en Fred en George Wemel. Ze keken me alle drie verbaasd aan terwijl ik maar idioot glimlachte. "Als je bij ons wou komen zitten kon je dat ook gewoon vragen, hoor!" Ik bloosde en pakte Fred's uitgestoken hand vast. Ik trok iets te hard waardoor hij bovenop me viel waardoor ik nog feller begon te blozen. Fred had altijd al iets met me gedaan... Hij keek in mijn ogen en knipoogde. Ik was waarschijnlijk nog roder als een tomaat op dit moment! Opeens voelde Fred's gewicht nog zwaarder op me en het bleek dat Leo en George hun voeten op zijn rug hadden gelegd. "Willen jullie een dooie Jimmy, ofzo?" Hijgde ik en legde mijn handen tegen Fred's borst om hem wat omhoog te duwen zodat ik kon ademen. "Wat moet die ko-" Zei de stem van Percy Wemel. "Wat moet dat hier!" Zei hij daarna nog wat bozer. "Zie je dat dan niet, Perce?" Zei George. "Freddie is Jimmy aan het aanranden!" Zei Leo. "Nee, hoor, Leo! Volgens mij vind Jimmy het nog best leuk hoor! Zie je haar tomatenhoofdje dan niet? Oeps! Ze word nog wat roder!" Lachte George en zonder na te denken verborg ik mijn hoofd in Fred's nek. "Fred! Ga van haar af!" Beval Percy, ik zag aan Fred's gezicht dat hij dit nog een heel stuk ging uitmelken en hij legde mijn armen om zijn nek. Moest ik nog roder worden zou ik vast en zeker ontploffen! "Leg je benen om mijn middel!" Siste hij en ik deed wat hij zei. "Kijk Perce, Jimena wil niet dat ik van haar af ga." Ik haatte het als iemand mijn volledige naam zei! Ik had mijn ouders al vaker verweten! " 't Is Jimmy, Fred!" Zei ik geïrriteerd en liet mijn benen van zijn middel op de grond vallen. Daarna gleden mijn handen van zijn nek naar zijn borst en begon kringetjes te maken met mijn vingers. Hij rilde en liet zijn volledige gewicht op me rusten waardoor ik bijna geen adem meer kreeg. "Zie je wel, je mag wel opstaan van Jimmy!" Zei Percy en wees met zijn staf op Fred die opeens omhoog vloog, die Percy compleet negeerde en mijn loodzware hutkoffer op het bagage rek begon te hijsen. Ik krabbelde recht en hees me op de bank. Percy was nog steeds aan het doorratelen tegen Fred, die in zijn tas begon te rammelen. Percy liep woedend weg, precies op dat moment pakte Fred een spelletje knalpoker uit zijn tas pakte. Ik had - nog - geen zin dus pakte ik mijn mp-3 en begon te genieten van hetgene wat net gebeurd was. Af en toe hoorde ik te kaarten nog ontploffen maar na een tijdje was ik zo ver weggezonken in gedachte dat ik het niet meer hoorde...