Chapter 30

Ik mocht pas zogenaamd naar huis toe om half 12. Ik gaf haar weer de tijd om zich om te kleden. Mevrouw Grimes was weggegaan om naar Spencer te gaan. Een kwartiertje later kwam ik terug en ik had voor de grap een pyjama aan gedaan en had een knuffel van Renesmee gepakt. Toen ik het raam van Abby haar kamer dicht deed kwam Abby de kamer instormen.
‘Jasper.’ Zei ze blij. Xe knuffelde me en grinnikte even.
‘Leuke pyjama.’ Zei ze.
‘Ik dacht, laat ik eens gek doen.’ Zei ik en ging weer zoals gisteren bij haar in bed liggen, maar wel op de dekens. Abby sliep die nacht onrustig, maar ik zorgde er voor, met mijn gave, dat ze geen nachtmerrie zou krijgen. Ze werd vroeg wakker door de telefoon die beneden ging. Mevrouw Grimes pakte hem op.
‘Hoi, Jasper.’ Zei ze blij en kroop nog dichter tegen me aan.
‘Abby, het is voor jou!’ Riep haar moeder en kwam de trap op. Voor dat Abby nog kon knipperen was ik weg. Ik hing onder haar raam.
‘Het is school.’ Zei haar moeder. Abby nam de telefoon aan.
‘Met Abby Grimes.’ Zei ze. Het bleef even stil.
‘Echt?’ Vroeg ze ongelovig. Het was weer even stil.
‘Oké, is goed. Doei.’ Ze hing op.
‘We zijn vrij tot dat ze een oplossing hebben gevonden voor school, aangezien het gebouw voor meer dan de helft ingestort was.’ Zei Abby duidelijk blij tegen haar moeder.
‘Vind je het erg als ik naar Jasper ga?’ vroeg ze.
‘Wel eerst omkleden.’ Ik liet me los en viel naar beneden. Toen ik op de grond stond rende ik zo snel als ik kon naar huis om me om te kleden en om te vertellen dat Abby kwam.