Chapter 6: Axel

Nadat Naminé haar eerste tekening afhad, keek ze om zich heen. Alleen Larxene was er nog. Ze staarde verveelt naar de glazen bol en keek haar af en toe aan. Dan keek Naminé weer snel naar haar schetsboek om haar blik te ontwijken. Na een tijdje verscheen er nog iemand in de kamer. Een man met stekelig rood haar keek even naar Naminé, en trok een klein glimlachje.' Axel? Wat een verassing' zei Larxene, die blijkbaar weer volle aandacht had. ' Ik dacht" waarom niet?" Dus ik doe met jullie mee' zei hij op een nonchalant. Hij keek naar Naminé en zei :' Dus dat is Naminé? Ze is wel stil he?' zei hij.' Tja, dat moet ze ook zijn' zei Larxene met haar neus omhoog.' Maar even tussendoor, nog nieuws van Zexion en Lexaus?' ging Axel verder.'Nee. Die 2 lafaards hebben toch niet de ballen om het tegen de rest van de organization op te nemen' zei Larxene terwijl ze zwoel naar Axel keek. Naminé had het gevoel dat ze over haar nek ging.' Ik denk dat het nu wel mijn beurt is om onze "held" te laten zien wat vechten is. Later' zei Larxene en maakte een klein gebaar met haar hand, en verdween. Axel keek naar Naminé, maar zij niet. Er is iets anders
aan hem, maar......wat?