Chapter 26

Het gebouw was voor mijn ogen in elkaar gestoord. Jasper was ook nog binnen en ik wist niet of vampieren hier bestendig tegen waren.
‘Wilt u even meekomen?’ Vroeg een brandweer man. Ik keek hem even aan en begon te huilen. Er kwamen andere brandweer manen aanrennen met een of twee slangen.
‘Kom maar mee, meiske.’ Zei de brandweerman en hij nam me mee naar de rest van de leerlingen. Ik zou dit beeld nooit meer kwijt raken. Jasper die nog binnen stond, in de gang rende iemand rond die in de fik stond, een explosie en Jasper die voor mijn ogen werd begraven onder het puin.
‘Abigail, is alles oké? Vroeg Edward en kwam naast me zitten, Bella ging aan de andere kant van Edward zitten. Ik knikte en barste nu echt in tranen uit. Ik huilde het uit, alles kwam er uit.
‘Hier kom maar.’ Zei Edward en duwde me tegen zijn schouder aan.
‘Waar is Jasper, trouwens?’ Vroeg Bella en keek rond. Ik keek even op.
‘Die werd begraven onder het puin.’ Zei ik. Bella keek me geschrokken aan.
‘Wat?!’ Vroeg ze.
‘Hij stond nog binnen, het gebouw ontplofte en hij werd voor mijn ogen begraven.’ Ik snikte heel erg, maar het was gelukkig verstaanbaar. Bella sloeg haar handen voor haar mond.
‘Kunnen vampieren daar tegen?’ Vroeg Bella zacht aan Edward.
‘Dat zou ik niet weten. Maar, hé, we hebben het wel over Jasper, hè.’ Zei Edward.