Chapter 5: Thats Him.......

De uren leken niet voorbij te gaan voor Naminé. Ze kon zich niet herrineren dat ze ooit zo lang over een tekening had gedaan. Naminé keek rond. Er was niemand. Ze wist dat als ze probeerde te vluchten, ze vroeg of laat toch weer gesnapt zou worden. Vol nieuwsgierigheid keek Naminé vanaf haar plek naar de glazen bol die op de tafel stond. Met die bol konden ze alles zien wat Sora doet tot op de laatste details. Snel keek Naminé rond, en met een kleine aarzeling liep ze naar de bol. Bij elke stap lette ze op, alsof ze op een mijnenveld stond. De laatste stapjes deed ze heel snel en keek in de bol. Naminé kreeg een raar gevoel in haar buik. Dat is hem. In de bol zag ze Sora.'....vertelde mij dat de koning hier is' hoorde ze Donald zeggen. Goofy zag er opgelucht uit.' Echt? Want nu je het zegt ik dacht..uuuhh....precies hetzelfde' zei hij een beetje sloom, terwijl hij aan zijn neus kriebelde.' Serieus? Ik ook!' zei Sora.' 1 Blik op dit kasteel en ik wist het gewoon. Onze allerbeste vrienden.....ze zijn hier'. Die woorden galmden door Naminé's hoofd. Had Sora het over....mij? Daarna kon Naminé niet meer zien of horen wat ze zeiden of deden, want opeens stond Larxene in de zelfde kamer.' En wat denk jij dat je aan het doen bent?' zei ze op een pesterige toon.' Ik.....ik was....' stotterde Naminé, en ze deinsde achteruit terug naar de stoel.'' Ach. Je wou zeker alleen zien hoe het met hem ging? Ik zou het maar zo zeggen, zijn gezondheid en leven licht in jou handen' zei ze met een opgetrokken wenkbrauw. Naminé stond bijna te trillen.' Nou, ga snel verder met je stomme tekeningen. Zelfs een ezel is sneller'.