Part 20

~Melody Hope Turner

Harry bleef bij me en troostte me. Hij was echt lief .
Nadat ik uitgehuild was, hielp hij me mijn koffer in te pakken. Met wenen, bereik je niks. Zayn ging verder met zijn leven, ik zou hetzelfde moeten doen.

"Come on." Harry trok me aan mijn hand van het bed waarop we zaten nadat Louis geroepen had dat het eten klaar was. Met een ruwe veeg verloste ik mijn gezicht van de tranen en volgde Harry mijn logeerkamer uit.
Mijn blik kruiste even die van Zayn, die op hetzelfde moment zijn kamer verliet met die trut, dat rotkind, die verschrikkelijke...
Zayns gezicht betrok even naar iets dat ik niet kon thuisbrengen en snel volgde ik Harry de trap af zonder zijn hand los te laten, die hij had vastgepakt om me van het bed te helpen.
Ik schoof aan tafel tussen Chelsea en Alice en nam net als hen een stuk afhaalpizza.
Anaïs –zoals Zayns vriendin blijkbaar noemde- kwam naast me zitten met Zayn tegenover haar.
Met moeite kon ik mezelf overtuigen niet naar hem te kijken, maar naar het stuk pizza in mijn hand. Ik had al geen honger meer en legde het terug op mijn bord. Een gegiechel liet me opkijken. Een vreselijk irritante giechel, afkomstig van het wezen dat zich naast me had gezet. Aan hoe ze zat, kon ik zien dat ze onder tafel haar benen en voeten die van Zayn liet aanraken en dat was dan ook de reden v an de giechel. Geërgerd rolde ik met mijn ogen en keek weer naar de pizza, tot ik een stamp tegen mijn been voelde en op schrok. “Oh, I’m sorry”, giechelde Anaïs poeslief om zich daarna terug naar Zayn te keren. Ik keek hem aan. Hij had me geen blik waardig gegund. Hij had me zelfs niet begroet, in tegenstelling tot de andere jongens die super lief waren. Chelsea en Alice had hij daarentegen wel begroet. Dat hij het uit maakte, tot daar aan toe, maar moest hij me daarom ook negeren? We konden toch ook vrienden zijn?

Sorry voor de saaiheid van dit stukje. :x
Reacties/ kudo's?