Chapter 22

Ik liep naar de voordeur toe met Abby in mijn armen, aangezien ze in slaap was gevallen tijdens de auto rit. Ik belde aan en haar moeder deed open.
‘Goedenavond, ik kom Abigail thuis brengen alleen ze is in slaap gevallen tijdens de auto rit.’ Zei ik zacht tegen haar. Ze knikte en stapte naar achter toe zodat ik binnen kon lopen.
‘Op de zolder is haar slaapkamer.’ Zei ze zacht en wees naar boven. ik knikte en liep zo zacht als maar kon de trap op. Ik keek ondertussen naar Abby. Ze ziet er zo lief uit als ze slaapt. Toen ik boven kwam duwde ik de deur open en legde haar in bed. Ik keek even rond en keek toen naar haar kleren. Zal ik ze uittrekken… nee, dat zal ik maar niet doen.
‘Abby?’ Vroeg ik zacht. Ze draaide haar hoofd naar links. Een teken dat ze me heeft gehoord.
‘Abigail?’ Vroeg ik nog eens en ging naast haar bed op mijn hurken zitten. Ze glimlachte. Ik wist wel wat haar wakker zal maken. Ik boog naar voren en gaf haar een kus op haar wang. Ze schrok een beetje van mijn koude lippen maar werd wel wakker. Ze wreef over haar wang en keek me toen aan met haar bruine ogen. In het de schemerige kamer zag je de groen grijze tint niet.
‘Jasper…’ Zei was sprakeloos en wreef nog steeds over haar wang.
‘Wat is er, Abs?’ Vroeg ik.
‘Wat lief.’ Zei ze.
‘Ik moest je even wakker maken, je moet je even omkleden. Ik ga en breng de auto weg en kom over 1 kwartiertje terug.’ Zei ik zacht en liep naar de deur toe. ik liep de trap af en toen ik langs Spencer zijn kamer liep kwam hij naar buiten toe.
‘Ow, hi.’ Zei hij.
‘Hoi.’ Zei ik. Spencer liep me voorbij en liep de badkamer in. Ik liep helemaal naar beneden toe.
‘Dank je, dat je haar hebt thuis gebracht.’ Zei haar moeder toen ik buiten stond.
‘Geen dank.’ Zei ik en liep weg. Ik stapte de Jag in en reed naar huis toe. ik keek op de klok. Het was al 10 over half 12 dus ik vertrok naar Abigail Grimes, het meisje die ik redde en nu in mijn hart heb gesloten.