Walk

Voorzichtig praat ik wat met Bill tot hij begint te lachen. 'Liefje, doe niet zo, ik ben niet boos hoor!' Ik grinnik en kruip tegen hem aan. 'Ik dacht van wel, ik heb echt niets met David hoor!' zeg ik snel, waarna hij een kusje op mijn lippen drukt. 'Ik geloof je! Echt waar, het is enkel raar dat Tom dit ineens denkt.' zegt hij twijfelend. 'Misschien, kwam het door de knipoog.' zeg ik schouderophalend. 'Ja, misschien heb je..' plots gaat er zacht een deur open. Ik zie Max's zielige gezichtje piepen en zie dat zijn gezicht rood is van het huilen. 'Wil je me nu terug zien?' vraagt hij schor. Ik wil iets zeggen maar Bill knijpt in mijn hand als teken dat ik moet zwijgen. 'Eerst ga je deftig je excuses aanbieden, jongeman, zal dat lukken zonder schoppen en slaan?' vraagt Bill kalm. Hij knikt en loopt de woonkamer binnen. Hij gaat voor ons staan en richt zijn blik naar onderen. 'Sorry van alles, ik zal niet meer liegen en schoppen.' zegt hij verlegen en tuurt naar zijn sneakers.


'Oké, excuses aanvaard, nu ga je mama een dikke knuffel geven.' beveelt Tom hem. Ik kijk Bill lachend aan die knipoogt. 'Oké, papa.' en voorzichtig kruipt hij de zetel in. 'Lieverd toch.' en sla mijn armen om hem heen. Hij knuffelt me stevig en zakt dan neer op mijn schoot. 'Mag ik jou ook knuffelen?' vraagt hij zacht en Bill grinnikt. 'Mogen? Moeten ja!' lacht Bill. Grijnzend kruipt Max door en valt in Bill's armen. 'Ik hou van je jongen, niet vergeten oké?' zegt Bill lief en zie Max knikken. 'Ik ook van jou.' fluistert Max en er loopt nog een traantje over zijn wang. 'Niet meer huilen.' zegt Bill met een pruillipje en streelt het weg. Max knikt en kruipt dan tegen Bill aan, om zo te blijven zitten om hem heen geklemd.

'Ehm Blake, kon de tweeling al lopen?' vraagt Georg verward. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wat bedoel je daar nou mee, natuurlijk niet!' zeg ik en zie hem verschrikt kijken. 'Hoe komt het dan dat ik daar een tweeling in het deurgat zie staan?' vraag thij panisch. Meteen kruip ik de zetel uit en kijk. Thomas kijkt me met pretoogjes aan, en Bentley lijkt precies niet van de wereld af te weten. 'OH MEIN GOTTEN BILL!!!' gil ik en trek hem die zetel uit. De tweeling lacht om mijn uitbarsting en en verzetten een stapje. 'Bill, ze lopen, kijk nou!!' en omhels hem als hij dan toch naast me staat. 'Wat leuk, kom eens naar papa.' zegt hij en knielt neer. Voorzichtig verzetten ze hun voetjes en valt Bentley plots op zijn kont neer. Meteen krabbelt hij overeind en zet een klein spurtje in. Ik hurk en Bentley laat zich in mijn armen vallen.

'Oh, mijn grote jongens!!' zeg ik vertederd en kus ze haast plat. Max glimlacht en gaat Delphine en Shawn ophalen. 'Nu kunnen we spelen.' zegt Simon blij en Thomas zet het op een gillen. Ik zet Bentley weer neer en meteen loopt hij naar Georg toe. 'Hij heeft me zo graag!' kermt hij uit en Gustav rolt zijn ogen. 'Hij vind enkel je haar leuk.' zucht hij. 'Echt nie..' Op dat moment geeft Bentley een harde snuk aan Geo's haar. 'Aauw! Stoute Bentley!' roept hij uit en wrijft pijnlijk over zijn plek. 'Snijden die handel!' gromt Bill. 'In geen honderd jaar!' roept hij uit en laat Bentley terug lopen.