020: spannend

‘Ik heb de testresultaten net binnen.’ valt de dokter meteen met de deur in huis.
‘En?’ vraag ik.
‘De test van Tyler is negatief.’ Dat is weeral iemand minder. Ik kijk Tyler aan en schud mijn hoofd.
‘Maar die van Louis was wel positief.’ Mijn gezicht klaart helemaal op. Ik kijk Louis aan en knik terwijl ik breeduit lach. Ik bedank de dokter snel en leg in. Ik vlieg gewoon op Louis af en knuffel hem plat. Hij zwiert me in de lucht en draait rondjes met me. We lachen allemaal breeduit.
‘Zet me neer. Ik word misselijk.’ Gil ik. Louis zet me meteen neer. Ik druk mijn lippen lang op zijn wang.
‘Dank je, dank je, dank je.’ Fluister ik vrolijk in zijn oor. Ondertussen zie ik dat Jessie en Tyler de kamer zijn uitgeslopen. Mijn gedachten schieten ineens naar mijn moeder en mijn gezicht betrekt.
‘Gaat het meisje?’ vraagt hij zachtjes. Mijn ogen vullen zich met tranen. Hij ziet het en begint zachtjes mijn haren te strelen.
‘Ik kan het niet. Ik wil het niet.’ Blijf ik maar herhalen. Ik staar voor me uit. Louis legt zijn vinger onder mijn kin en dwingt me om hem aan te kijken.
‘Rustig maar. Het komt allemaal wel goed. Wat scheelt er?’ Zijn stem maakt me rustig.
‘Weet je het zeker dat je dit wil doen?’ vraag ik onzeker.
‘Natuurlijk. Jij niet dan?’
‘Ik weet het niet. Ik heb mijn mama daar al aan verloren en ik wil jou ook niet verliezen omdat je mij probeert te redden. Misschien is dit geen goed plan.’ Mijn stem is zwak. Zijn ogen boren in de mijne.
‘Luister, ik laat je niet alleen. Ik wil je helpen. Je gaat me niet kunnen tegenhouden. Ik wil dit doen. Maar ik laat je niet alleen.’
‘Hoe ben je daar zo zeker van?’
‘Omdat ik van je hou.’ Ik schrik van deze woorden die hij me zachtjes toefluistert. Zijn blik is naar de grond gericht. Ik leg mijn vinger onder zijn kin en breng zijn hoofd naar het mijne. Ik duw mijn lippen zachtjes op die van hem. Ik merk dat hij begint te lachen en ik doe dat ook. Na een tijdje beëindig ik onze zoen. Mijn gezicht is nog steeds mega dicht tegen het zijne. Ik kijk in zijn ogen en fluister: ‘Ik hou ook van jou.’