Chapter 21

We zaten lang in de boom. Het was gezellig, maar koud. Helaas was Jasper ijskoud. Ik gaapte.
‘Misschien is het een beter idee als je gaat slapen.’ Zei Jasper. Ik tilde mijn hoofd omhoog van zijn schouder.
‘Nee, ik wil bij jou blijven.’ Zei ik. Ik onderdrukte een gaap maar dat mislukte.
‘Ik weet al wat.’ Jasper tilde me op en gleed van de boom af. Hij rende terug door het bos naar zijn huis. hij zette me voor de deur op mijn voeten.
‘Ik ga je even voor stellen aan de rest.’ Zei hij blij en deed de deur voor me open.
‘Hallo?’ vroeg Jasper.
‘Ome Jasper!’ Hoorde ik iemand roepen. Er stond in eens een klein meisje voor Jasper.
‘Hoi, Renesmee.’ Bella, Edward, Rosalie, Emmett en 2 onbekende mensen kwamen ook de grote hal in lopen. De 2 onbekende personen zag je gewoon even schrikken toen ze mij zagen.
‘Carlisle, Esmé, dit is Abigail Grimes.’ Zei Jasper.
‘Hoi.’ Zei ik en zwaaide.
‘Hallo, Carlisle Cullen, leuk om je te ontmoeten.’ Zei Carlisle en gaf me een hand, een ijskoude hand. Esmé gaf me ook een hand. Ik gapte nog een keer en Rosalie en Emmett liepen weer naar boven. Renesmee zag ik ook gapen.
‘Renesmee, moet jij niet eens naar bed?’ Vroeg Edward en tilde haar op.
‘Doei, Abby.’ Zei ze. Bella glimlachte nog even en liep achter Edward aan naar achter toe.
‘Ow, ik kom dadelijk nog te laat op mijn werk.’ Zei Carlisle. Hij gaf Esmé een zoen, nam afscheid van ons en liep naar de garage.
‘Abby, wil je naar huis bellen om te vragen of je vanavond hier mag blijven slapen of wil je dat je thuis slaapt en dat ik bij je blijf?’ Vroeg Jasper. Esmé grinnikte en liep naar de woonkamer toe.
‘Thuis, ik denk niet dat mama het toe laat dat ik bij een jonge blijf slapen.’ Zei ik.
‘Dan breng ik je naar huis toe.’