Tomconflictje

Blake pov..

'Bill, ik ga even bij Fien kijken.' meld ik en hij kijkt op van het spelen met Thomas. 'Oke, kom snel terug oké?' Ik grijns en klop op Fien's deur. Als ik hem open zie ik haar op het bed liggen, starend naar het plafond. 'Hey, hoe gaat het?' vraag ik zacht en zak naast haar neer. 'Als er hier een meisje inzit, dan moet het wel een vechtersbaas zijn!' puft ze en zucht diep. 'Nog 2 maandjes, lieverd.' zeg ik en streel door haar haren. 'Ik kan niet wachten joh! Na deze stop ik ermee, Tom is akkoord.' zegt ze en haar gezicht vertrekt ineens. 'Gaat het?' vraag ik bezorgd. 'Ja.. krampjes,..' zegt ze moeizaam. 'Hier neem een pilletje.' zeg ik en druk er eentje uit het latje. Ik zet nog even de tv voor der aan en zie dan Shawn de kamer inkomen.

'Mama, mag ik even hier blijven?' vraagt hij schattig. 'Tuurlijk liefje.' en hij komt bij haar liggen. 'Ik ga maar weer eens, ik moet nog met David spreken.' zeg ik en Shawn grijnst. 'Over de wafels?' Ik knik en lachend kijkt Fien me aan voor ik de kamer verlaat. De bus stopt bij het tankstation en ik vraag of Bill wat moet hebben. 'Skittles, pizza en redbull.' verklaart hij. 'Bill, je bent een slecht voorbeeld voor de kinderen!' zucht ik en zie Max's oogjes al blinken. 'Pizza!!! Please mama!' en trekt puppyoogjes. 'Ja please liefje.' en Bill doet hem na. 'Oke, oke het is al goed, kom je Max?' en hij neemt mijn hand om uit te stappen.


'Kies maar snoepjes.' zeg ik en drop hem op die afdeling met Saki. Ik zie David in de verte lopen en hol ernaartoe. 'Dave?' begin ik. 'Blake..' zegt hij achterdochtig. Ik glimlach en zucht. 'Wat ligt er nu op je lever?' Ik grinnik en begin het wafel verhaal. 'Oh, ik begrijp Bill's frustratie en likt zijn lippen. 'Ook een wafelfan?' vraag ik lachend en hij knikt hebberig. 'Maar hoe wilde je het dan oplossen?' We lopen al door naar de kassa. 'Wel, jij bent met de auto, dus ik dacht misschien kun jij wel heel even binnenspringen in een supermarkt?' en kijk hem heilig aan. 'Dat is een hele klus Blake, ik moet wel in de buurt van Tokio Hotel blijven hé!' Verontwaardigd kijk ik hem aan. 'Toen ze 14 waren, inmiddels zijn ze al bijna 28.' vertel ik droog. Hij kijkt me even aan en glimlacht dan. 'Dat is eigelijk ook wel waar, het is niet dat er een chaos uitbreekt zonder ome Dave.' zegt hij bedenkelijk.

Ik begin te lachen om zijn gezicht en hij knikt. 'Oke, het is goed, ik kan straks al rijden, maar...dan wil ik dat je er een paar voor me aan de kant houdt.' zegt hij. 'Deal! Dankej Dave!' en knuffel hem. 'Mama, wat doe je?' hoor ik plots en zie Max staan, met een mandje vol chips, snoep, fruitsap en extra pizza. 'Max! We hebben zoveel niet nodig hoor!' zeg ik streng. 'Maar je zei..dat ik mocht.' en begint te pruilen. Ach ik ben ook zo oliedom, om hem alles te laten kiezen dat hij wilt. 'Voor 1 enkele keer, oké? En je moet met iedereen delen!' en betaal alles. 'Dankje mama, je bent de beste.'


Ik grinnik. 'Jaja, het is al goed slijmbal!' In de bus kijkt Bill met grote oogjes en gritst de skittles er tussenuit. 'Oke, papa, jij heb tje skittles dus de rest is van mij.' begint Max plots. 'Max, wat heb ik gezegd?' Hij kijkt om en ziet mijn blik. 'Met de kindjes delen, niet met papa.' Ik trek een open mond en Bill kijkt me boos aan. 'Oh, werkelijk?' Meteen schud ik mijn hoofd. 'Ik heb gezegd dat je met iedereen moest delen!' zeg ik streng. 'Dat zei je niet!' klaagt hij ontzet. 'Verdorie Max!' grom ik en grijp de snoep uit zijn handen. 'Hey!' roept hij uit. 'Zolang je liegt, krijg je het niet.' zeg ik en hij begint tegen de kasten te schoppen . 'Max!' Nu is het Bill's beurt boos te worden. 'Wat?' antwoordt hij bot.


Ik kan mijn eigen oren niet geloven. 'Jij moet opletten kleine man, wij zijn hier nog steeds de baas, begrepen?' roept Bill streng. Meteen draait Max zijn hoofd omlaag. 'Oké.' fluistert hij. 'Ik wil je hier nu even niet zien.' zeg ik en hij knikt brommend voor hij de keuken uitrent. Zuchtend ga ik zitten en kijk Bill aan. 'Misschien had ik beter gezegd dat hij maar 1 snoepje mocht kiezen.' Hij komt naast me zitten en zoent mijn voorhoofd. 'Het is jou schuld niet, hij zal het weer in hebben zeker?' Ik glimlach en hij geeft me een kusje op mijn lippen. 'Laat hem even afkoelen, hij zal wel bijdraaien.' zegt hij en we lopen terug naar de woonkamer. 'Waarom is Max aan het wenen?' De schattige schattige Simon kruipt op Bill's schoot en kijkt hem aan met een vragende blik. 'Is Max aan het huilen?' vraag ik panikerend en wil meteen Max's kamer binnenstormen. 'Schat nee!' roept Bill.

'Maar, Bill ik wil niet dat hij gaat huilen misschien..' begin ik maar hij kijkt me streng aan. 'We moeten wat strenger zijn liefje, hij kan niet zomaar tegen alles beginnen schoppen als het hem niet zint, hij moet weten wat kan en niet kan, laat hem even alleen en beseffen dat hij verkeerd was.' Ik staar Bill hopeloos aan, maar volgens mij veranderd die niet meer van gedacht. 'Wanneer mag ik dan wel?' vraag ik en ga naast hem zitten. 'Tot hij zelf zijn excuses komt aanbieden.' en knikt vastbesloten. 'Hij gaat me haten Bill.' zeur ik. 'Blake, je laat alles toe! Straks koop je nog een gsm, hij is pas 6, bijna 7, hij heeft niet alles nodig dat hij vraagt, je moet ook durven nee zeggen, anders komen we nergens.' en wrijft over mijn been. 'Oke liefje, je zal wel gelijk hebben, ik wil gewoon het beste voor hem.' geef ik toe. 'Dat is nu hem gerust laten, hij draait wel bij!' en kust mijn wang.

'Ik ook een kusje!' kirt Simon en lachend geeft Bill hem een zoentje op zijn wang. 'Jij ook?' vraagt hij liefjes. 'Waarom niet?' lach ik en doe het ook. 'En nu papa.' zegt hij geamuseerd en kruipt de zetel uit. 'Gustaafje?' brengt hij er schattig uit. 'Simona, ik wil niet dat je me zo noemt.' zucht Gustav voor de zoveelste keer. Ik en Bill lachen en Simon kirt. 'Gekke papa, ik heet Simon!' en giert het uit. 'Ohhw, wat is hij schattig!' zeg ik vertederd en staar naar het lachende jongetje. 'Zeg Gustaaf, waar is Delphine enzo?' vraagt Bill lachend. 'Omdat je mijn vriend bent mag je me zo noemen, en die is bij Shawn en Fien geloof ik.' Ik krijg plots een berichtje en zie op het schermpje dat hij van David is. 'Wie is het?' vraagt Bill. 'Iemand.' zeg ik geheimzinnig.


'Ik heb de ingrediënten al, hoe kom je ze ophalen?'

Ik grijns en typ terug dat hij ze bij hem mag laten tot onze volgende stop bij een tankstation. Bill kijkt achterdochtig en ik geef hem een zoentje. 'Het is een verassing voor morgen.' zeg ik lief. 'Verassing?' meteen zie ik pretlichtjes en kruip op zijn schoot. 'Ja, speciaal voor jou, maar ook voor de anderen, maar meer voor jou.' zeg ik lief. 'Oh, wat lief van jou!' en gaat mijn hals kussen. 'Vrienden er zijn kamers vrij!' Ik grinnik en Bill port me. De bus stopt plots en ik zie een tankstation. 'Oke, ik moet wat halen.' zeg ik. 'Weeral? Je hebt toch net wat gehaald?' Ik knik. 'Maar ik ben iets vergeten, wacht hier nou maar.' lach ik en loop de bus uit. Ik zie David gepakt en gezakt staan en juichend neem ik het over. 'Genoeg?' vraagt hij. 'Ja zeker, echt bedankt Dave!' zeg ik en geef hem een kus op zijn wang. 'No problemo, maar hou er een paar voor mij hé!' en knipoogt.

'Blake, wat doe je daar allemaal?' hoor ik plots. Ik draai me om en zie een verontruste blik op Tom's gezicht. 'Dave bedanken.' zeg ik nonchalant. 'Waarvoor? Wat voer je uit met mijn Blake?' vraagt hij scherp. 'Pardon? Mijn Blake? Tom maak je niet druk!' zucht ik en rol mijn ogen. 'Wat zit er in die zakken?' en kijkt me boos aan. 'Doe niet zo mal joh! Het is een verassing!' en duw hem voort. 'Blake, ik wil uitleg! Al is er maar 1 verklaring voor!' zegt hij bruusk. 'En die is volgens jou?' Hij kruist zin armen. 'Je hebt een affaire met David.' Ik staar hem aan en schiet in de slappe lach. 'Jij bent hahahaha gestoord!!' lach ik en hij tuurt me boos aan. 'Ik zeg het Bill hoor!' dreigt hij. 'Tom, ik zou Bill nooit bedriegen, komop!' lach ik en we stappen de bus in. 'Bill!' roept hij meteen en snel verstop ik de zakken in een lege kast.

Ik loop de woonkamer weer in waar Tom zijn vertelling doet. Wat een klikker is het eigenlijk! Ik snap wel dat hij nu beter voor Bill wil zorgen, maar gaat dit niet wat ver? 'Een affaire met David?' vraagt Bill verward. 'Ja, ze zoende hem.' zegt hij vol afschuw. 'WAT?' roept Bill uit en kijkt me aan. 'Op de wang Bill, op de wang.' zeg ik met rollende ogen. 'Het leek intiem te gaan, want Dave knipoogde achterna. Met open mond kijk ik hem aan. 'Tom waar bemoei jij je eigenlijk mee? Ik heb niets met David alsjeblieft! Het is een verassing joh, waarbij hij me hielp.' Bill kijkt van mij naar Tom en weer terug. 'Ik weet niet wie ik geloof..' zegt Bill verward. Ik neem mijn gsm en bel David. 'Dave, bring your ass up here!' roep ik en sluit af.

Na een paar seconden staat hij er en kijkt me vragend aan. 'Leg uit.' verklaard Tom. 'Wat? Oh de affaire?' vraagt hij lachend. 'Dit is niet grappig!' gromt Tom boos. 'Ach komop, ik heb wel wat beters te doen hoor! Wees blij dat Blake dit voor je doet.' zegt hij grijnzend. 'Wat doet?' Bill zucht en legt een hand op Tom's schouder. 'Broer, volgens mij heb je het verkeerd gezien hoor.' lacht Bill nu. 'Ik weet niet hoor, ik vertrouw ze niet.' Boos kijk ik Tom aan. 'Wat? Bedankt hoor Tom!' sis ik. 'Je liegt ook zoveel hé!' Nu kan ik wel de muren oplopen! 'Oké, genoeg, straks geen verassing voor jou Tom, je zal er hartstikke veel spijt van hebben.' dreig ik. 'Boeien!' en rolt zijn ogen. 'Geen goed antwoord Tom, ik waarschuw je maar, je gaat dit niet leuk vinden!' zucht David. 'Dat beslis ik zelf wel, en nu mag je weer gaan meneer Dave.' Ik zucht en David loopt weer weg.