Waar zijn we nu weer terecht gekomen?

Na een korte wandeling kwamen we bij een grot aan, we zagen allemaal stro hutten. Toen wij voor bij kwamen, kwamen alle mensen uit hun hutten. Ze liepen achter ons aan, we kwamen uit bij de grootste hut van het dorpje. Uit de hut kwam een oude man met een lange baard, en hij keek ons lang aan.
‘Welkom’ zei hij, ‘Welkom majesteit’. Na dat hij dat gezegd had, maakte hij een buiging.
‘Dank u’ zei ik twijfelend, ‘maar als ik vragen mag, waarom noemt u mij een majesteit’?
‘Omdat u en uw vriendin de juwelen dragen’ zei hij, ‘de juwelen van Maret’.
‘Als ik iets mag vragen’? zei ik
‘Tuurlijk’ zei hij
‘Wie is maret’? vroeg ik
‘De vrouw van Monnai ’ zei hij
‘Was zij de koningin van uw stam’? vroeg ik
‘Ja’ zei hij
‘En zij’ zei hij terwijl hij mij aan wees,’moet bloed van Maret in zich hebben’
‘Andrea dan toch ook’ vroeg Mathew
‘Ja Andrea ook’ zei hij, ‘mijn naam is trouwens Metter’
‘Beginnen alle namen hier met een m’ vroeg ik, ‘sorry dat ik zo onbeleefd ben’
‘Maakt niet uit’ zei Metter, ‘maar ik denk het wel’
‘Oh’ zei ik, ‘en nu’
‘Nu wil ik u iets vragen, majesteit’ vroeg Metter
‘Ik denk niet dat ik ga wennen aan majesteit maar vraag maar’ zei ik
‘Wilt u hier blijven’? vroeg Metter, ‘bij ons’
‘En dan’ vroeg ik
‘Word jij koningin’ zei hij
‘En jij dan’? vroeg ik, ‘ik dacht dat jij de koning hier bent’
‘Ik ben oud en ben aan vervanging toe’ zei hij, ‘en als jullie willen mogen jullie ook hier blijven’?
‘Wat beslis je Sara’? vroeg Mike, ‘ik zal met je meegaan of hier blijven’
‘Maar jou koninkrijk dan’? vroeg ik, ‘je hebt verplichtingen’. Zei ik met tranen in mijn ogen.
‘Ik heb liever jou dan een heel koninkrijk’ zei Mike, ‘en ik heb zusjes, ik zal een brief sturen via een vogel’.
‘Mag ik er een nacht over slapen, Merret’? vroeg ik
‘Tuurlijk’ zei hij,’Daar is een hut voor u, en daar nog een’.
‘En als ik blijf, en Mike ook’ begon ik, ‘mogen Mathew en Andrea dan ook blijven’.
‘Tuurlijk’ zei Merret, ‘uw wil is wet’
‘En kunnen er ook twee koninginnen zijn’? vroeg ik
‘Hoezo’? vroeg Merret,
‘Andrea draagt de oorbellen’ zei ik, ‘maar u benoemt alleen mij als koningin’. ‘Als ik koningin ben, zal Andrea dat ook zijn’.
‘We kijken of dat een mogelijk heit is’ zei Merret, ‘maar ga eerst even slapen’
‘U heeft gelijk’ zei ik, en ik liep weg. Mike hield mijn hand vast, en we liepen samen naar een andere tent. Ik en Andrea deelde een, en Mike en Mathew. Toen we naar binnen gingen, gingen we op de bedden liggen. Toen ik het bed onder mij voelde, en ging liggen sliep ik gelijk. Zo moe was ik.


Toen ik wakker werd was het nog donker, maar er waren een paar lichtstralen. Ik keek naast me en zag dat Andrea ook wakker was, ik kwam langzaam omhoog tot ik recht op zat. Andrea deed dat ook en keek me aan, ik voelde een grote druk op me staan.
‘Dank je’ zei ze
‘Waarvoor’ vroeg ik
‘Dat ik ook koningin wordt’ zei Andrea
‘Oh dat’ zei ik, ‘graag gedaan’
‘Ik denk dat als jij blijft, Mike, ik en Mathew ook blijven’ zei ze
‘Denk je’ zei ik, ‘maar ik weet het niet meer’
‘Wat niet’? vroeg Andrea
‘Of ik koningin zou worden of niet’ zei ik, ‘Ik zou niet meer terug hoeven naar Cassandra’
‘Dat is waar’ zei Andrea, ‘en dan hoef ik ook niet meer terug’
‘Haha’ zei ik, ‘hé kijk eens, dit zijn schone kleren’
‘En geen half naakte’ zei Andrea
‘Haha’ zei ik, ‘ze zijn prachtig en precies onze maat’
‘Je bent aan het kwijlen over kleren’ zei Andrea, ‘Nou moet je niet raar gaan doen’
‘Haha wat ben je weer grappig’ zei ik, ‘maar ik weet alsnog niet of ik het zou moeten doen’
‘Doe het’ zei Andrea, ‘je hebt niks te verliezen, en Mike blijft ook bij je’
‘Je hebt gelijk maar toch’ zei ik,’ik weet het niet, deze mensen’. ‘Ik ken ze niet, ik heb geen idee wie ze zijn’
‘Je kan het’ zei Andrea, ‘Ik blijf, je weet het alleen niet van Mathew’
‘Wil jij dan samen met mij koningin worden’? vroeg ik
‘Tuurlijk’ zei Andrea, ‘als jij dan te oud bent doe ik het alleen’
‘Haha’ zei ik, ‘maar ik meen het serieus’
‘Weet ik’ zei Andrea, ‘ik meen het ook’
‘Dat is dan goed om te weten’ zei ik, ‘dan zullen we samen de mensen hier helpen’
‘Dat klinkt niet goed’ zei Andrea
‘Ja wel’ zei ik, ‘ik ben dan de aardige koningin en jij de niet aardige’
‘Hihi’ zei Andrea, ‘wat ben je toch weer grappig’
‘Inderdaad’ zei ik,’laten we gaan, naar de jongens’.
‘Waarom’ zei Andrea
‘Ik wil deze dag nog even samen zijn met de mensen hier’ zei ik, ‘dan kan ik nog even normaal onder de mensen zijn’
‘Goed idee’ zei Andrea, ‘laten we gaan’
We liepen naar het gordijn dat als deur moest functioneren, en deden het open zodat we frisse lucht binnen kregen.